|
Mesuka
Mar 31, 2004 5:47:54 GMT -5
Post by Francisca on Mar 31, 2004 5:47:54 GMT -5
‘I will see you, some time…’
Als ze alledrie in de bus zitten, kijkt Ken naar Mesuka. ‘Wat is er?’ ‘Niks.’ Mesuka schudt haar hoofd. ‘Waarom kan je het gewoon niet normaal zeggen!’ zegt Mesuka. Ken haalt zijn schouders op. Mesuka kijkt uit het raam, ze ziet auto’s en fietsers voorbij gaan. ‘Auto’s flitsen voorbij, netals mijn leven.’ zegt ze zacht. ‘Wat?’ vraagt Ken. ‘Dat is een mooie zin, Mesuka!’ De stem van Sora overstemt die van Ken. ‘Wacht even, ik pak een papier en pen, dan schrijf ik het voor je op.’ Sora pakt haar tas en grabbelt erin. Dan haalt ze een pen en een papiertje tevoorschijn. ‘Tada! Wat zei je nou? Auto’s flisten voorbij…?’ ‘Netals mijn leven.’ zegt Mesuka. ‘Hier, dit moet je bewaren.’ Sora geeft het papiertje aan Mesuka. ‘Dankje.’ Mesuka stopt het in haar jaszak.
Ken zucht. Maar niemand merkt het op. ‘Nog 1 halte wachten en dan ben ik thuis!’ ‘Had je geen plezier bij ons?’ vraagt Mesuka. Sora knikt. ‘Jawel hoor, maar om eerlijk te zijn ben ik doodop!’ ‘Nou, dan wil ik weten hoe dat komt. Wat heb je met Ray gedaan? Lekker gezellig met zijn tweetjes??’ ‘Als je wilt weten of we gezoend hebben… dan is het antwoord nee!’ ‘Ik geloof je niet.’ ‘We hebben alleen spelletjes gespeeld, hij heeft een spelcomputer op zijn kamer staan. En daarna ben ik op internet geweest. Verder niks.’ ‘Okee, dan is het goed. Als je maar plezier hebt gemaakt.’ Sora knikt. ‘Ray is erg aardig, maar ik denk dat hij te oud voor mij is.’ ‘Jullie schelen 5 jaar, vind je dat te oud?’ Sora knikt. ‘Als hij nou 3 jaar met mij scheelde, was het een ander verhaal geweest.’ ‘Liefde kent geen grenzen, Sora.’ ‘Wie zegt dat ik verliefd op hem ben?’ ‘Ik niet, Sora. Maak je maar geen zorgen.’
Dan is het stil totdat ze bij de volgende halte zijn. ‘We kunnen uitstappen.’ Mesuka, Ken en Sora stappen uit de bus. ‘Weet je de weg nog, Mesuka?’ ‘Hoezo, ben je de weg vergeten?’ ‘Nou, je bent al tijden niet meer hier geweest, ik mag het toch wel vragen?’ ‘Ja hoor.’ Dan lopen ze een straat in. ‘Mijn moeder zou het wel leuk vinden om je weer te zien, al is het voor even. Mijn vader trouwens ook, maar ik weet niet of hij al thuis is.’ ‘Het is bijna 8 uur, dan zou hij toch al thuis zijn van zijn werk?’ ‘Dat weet ik juist niet, hij werkt soms over.’ Dan staan ze voor het huis van Sora. Sora loopt meteen naar de deur en belt aan. Mesuka en Ken lopen langzaam naar de deur. Als de deur opengaat kijkt Sora’s moeder erg vrolijk naar Mesuka. ‘Mesuka! Wat fijn om je te zien!’ ‘Hallo tante. Ik vind het ook leuk om u weer te zien.’ Ze omhelst haar tante. Als ze haar weer loslaat trekt Sora Ken naar de voorgrond. ‘Mam, dit is Ken. Een huisgenoot van Mesuka. Dit is mijn moeder.’ Ken geeft haar een hand. ‘Dag mevrouw.’ ‘Komen jullie allemaal binnen. Ik heb thee gemaakt.’ Ze knikken en als ze binnenkomen doen ze hun schoenen uit. Hun jas hangen ze op.
Dan gaan ze zitten aan een tafel. ‘Ik heb ook koekjes voor jullie.’ ‘Lekker!’ zegt Sora. Dan komt ze de kamer inlopen met een dienblad. ‘Tante Arisu, waarom komt u niet meer lang bij Opa en Oma?’ ‘Daar wil ik het nu niet over hebben, je bent nu te gast in ons huis.’ ‘Komt u wel eens langs bij Opa en Oma?’ ‘Ja hoor, het is dan even geleden, maar ik bel nog vaak naar Oma.’ Ze zet de kopjes neer op tafel en gaat thee inschenken. ‘Omdat ik weer werk, heb ik nu minder tijd gekregen om op visite bij familie te gaan. Nou Sora, hoe was het studenten eten daar?’ Sora begint te glimlachen. ‘Nou, we hebben Teriyaki gegeten.’ ‘Teriyaki? Ik zou haast denken dat studenten juist junkfood zouden eten.’ ‘Dat doen we wel eens, maar ik wil het liefst gezond eten.’ zegt Mesuka. ‘Dat is goed om te horen, Mesuka.’ zegt haar tante. Ze pakt een schaal met koekjes en beidt het aan. ‘Hoe gaat het trouwens op school, Mesuka?’
‘Prima.’ Mesuka neemt een slok van haar thee en begint te eten aan haar koekje. ‘Bevalt ICT je?’ Mesuka knikt. ‘Ik ben blij dat ik deze opleiding gekozen heb.’ ‘En jij Ken, wat doe jij voor opleiding?’ ‘Horeca Manager.’ ‘Dat klinkt duur zeg, bevalt die opleiding je?’ ‘Ja hoor, ik leer erg veel, over 1 jaar mag ik stage lopen.’ ‘Dat klinkt leuk.’ ‘Nou, het is meer spannend, want ik vraag me af wat ze van plan zijn.’ ‘Wanneer krijg je wat te horen dan?’ ‘Over een half jaar, hoop ik.’ Dan kijkt Mesuka naar de klok, het is half 9. ‘Mesuka? Hoelang reizen jullie met de bus naar huis?’ ‘Half uur tot 45 minuten.’ ‘Dan denk ik dat jullie het beste zometeen kunnen vertrekken naar huis toe. Dan zijn jullie tenminste vroeg thuis. En kan je nog werken aan huiswerk.’ ‘Maar…’ ‘En Sora moet ook zometeen naar bed, het was een lange dag voor haar.’ Sora kijkt sip. ‘Dat is goed, tante.’ Mesuka drinkt haar thee op. ‘Nou ja, ik denk zelf dat we thuis nog tv gaan kijken.’ zegt Mesuka. Mesuka staat op. ‘Dankuwel voor de thee en het koekje, tante.’ ‘Geen probleem.’ ‘Tot ziens.’ Mesuka omhelst alweer haar tante en gaat daarna naar de hal om haar jas en schoenen aan te doen. Ken loopt haar achterna. ‘Tot ziens, mevrouw.’ ‘Tot ziens, Ken.’ ‘Dag tante. Dag Sora.’ ‘Ik e-mail je zo gauw mogelijk!’ Mesuka knikt. Sora doet de deur open en zwaait naar Mesuka en Ken. ‘Kom veilig thuis!’ hoort Mesuka nog. Mesuka en Ken lopen samen de donkere straat in…
|
|
|
Mesuka
Mar 31, 2004 5:49:49 GMT -5
Post by Francisca on Mar 31, 2004 5:49:49 GMT -5
‘Mesuka in denial.’
‘Hoe laat denk je dat de bus komt?’ Mesuka en Ken staan bij de bushalte. ‘Over 15 minuten, hoezo?’ zegt Ken. ‘Nou, omdat het nogal lang duurt voordat hij komt.’ ‘Dat denk je alleen maar. Voor je gevoel duurt het langer, dan het eigenlijk is.’ ‘Jaja, nou ik begin het koud te krijgen.’ ‘ Zal ik je even vasthouden, dan kan ik je warmhouden.’ ‘Nee dankje.’ ‘Ik doe het graag.’ Mesuka schudt haar hoofd. Ken kijkt teleurgesteld. ‘Waarom stoot je mij nu af? Na vanavond?’ ‘Ik stoot je niet af. Ik zeg netjes nee. En van toen straks was een fout.’ ‘Een fout? Waarom ben je zo wisselvallig? Leg mij eens uit waarom het een fout was.’ Mesuka kijkt naar de grond. ‘Omdat ik niet verliefd op je wil worden.’ ‘Waarom niet?’ ‘Ik wil jou liever als vriend hebben, niet als vriendje.’
‘Maar zoals je straks zei: Liefde heeft geen grenzen. Ik denk zelf dat je de liefde niet tegen kan houden, het komt zomaar en het pakt je in.’ ‘Nou, ik wil dat nu liever niet. Het spijt me.’ ‘Het is goed, Mesuka.’ Dan komt de bus. Als ze naast elkaar zitten in de bus, doet Mesuka haar hand in haar jaszak. Daaruit haalt ze het papiertje met de tekst: auto’s flitsen voorbij, netals mijn leven.’ Ken ziet dat. ‘Weet je, Mesuka. Je moet juist genieten van het leven. Vooral als je nu al aangeeft dat je leven voorbij flitst.’ Mesuka reageert niet, ze stopt het papiertje weg en gaat naar buiten kijken. ‘Ik snap je niet, Mesuka.’ ‘Je hoeft me niet te snappen.’ Dan is het stil. Als ze bij de halte uitstappen blijft Mesuka zwijgen. ‘Mesuka, laten we overnieuw beginnen.’ ‘Wil je alles vergeten?’ ‘Dat zei ik niet.’ Als ze voor de deur staan, haalt Mesuka haar sleutels tevoorschijn en doet de deur open.
‘Ik hoop voor je dat jij je mond dichthoudt. Ik ga naar mijn kamer!’ Mesuka loopt meteen door naar haar kamer en doet te deur op slot. Ze doet haar jas uit en gooit het op de grond. Ze loopt naar haar bureau en doet de la open. Daar haalt ze het boek eruit en ze begint te bladeren. ‘Voordat je Duel Monsters gaat spelen, moet je eerst de spelregels kennen. Dat lijkt mij logisch.’ zegt Mesuka. Mesuka leest verder: ‘De bedoeling van Yu-Gi-Oh! Duel Monsters is het winnen van een partij winnen van je tegenstander. Erg logisch!’ Mesuka begint te glimlachen. 1 partij bestaan uit 3 Duels. Elke kaart gevecht tegen de tegenstander kan eindigen in winnen, verliezen en gelijke stand, die is de bepalende factor voor het duel.’ Dan klopt er iemand. ‘Ik ben niet thuis!’ zegt Mesuka.
‘Wat hoor ik dan? Een computer?’ De stem is van Ken. ‘Nee, een inbreker!’ ‘Mesuka doet de deur open!’ ‘Nee!’ ‘Mesuka, ik wil normaal tegen je praten. Niet tegen je schreeuwen.’ Mesuka zucht diep. Ze loopt naar de deur en doet de slot eraf. ‘Ik wil niks horen van toen straks.’ ‘Hoe bedoel je, toen in de bus of daarvoor?’ ‘Daarvoor.’ ‘Afgesproken, daar praat ik niet over. Mag ik nog we met je praten?’ ‘Jawel hoor. Kom maar binnen.’ Ken loopt naar binnen. ‘Ow, wacht.’ Ken loopt de kamer uit en pakt iets op van de grond. Dan komt hij binnen met een dienblad. Daarop staat 2 glazen fris en een zak chips. ‘Wat heb je nu weer meegenomen?’ ‘Ik dacht, je gaat uit het boek leen, dat wil ik niet missen. Want we zouden toch samen Duel Monsters leren spelen?’ ‘Dat klopt.’ Mesuka loopt naar het bureau en pakt het boek. ‘Ik had pas de eerste zinnen gelezen hoor! Je hebt niet veel gemist.’
Ken moet glimlachen. ‘Waar kan ik dit plaatsen?’ ‘Zet maar op het bureau.’ Ken zet het dienblad op het bureau. ‘Waarom ben je niet uitgegaan?’ ‘Je bedoelt vanavond? Ik had geen zin meer.’ ‘Als het door mij komt: sorry.’ ‘Maak niks uit, ik had gewoon geen zin meer. Het was een lange dag vandaag.’ ‘Nee het komt door mij.’ ‘Doe niet zo raar. Het heeft helemaal niks met jou te maken.’ ‘Ik weet niet, ik voel me schuldig.’ ‘Dat hoeft niet.’ Mesuka pakt haar boek en open het. ‘Laten we concentreren op Duel Monsters.’ ‘Goed. Wil je een glaasje fris?’ Mesuka knikt.
|
|
|
Mesuka
Mar 31, 2004 5:53:36 GMT -5
Post by Francisca on Mar 31, 2004 5:53:36 GMT -5
‘Hello Yugi, finally we meet!’
De wekker gaat. Mesuka schrikt wakker en snelt zich naar de douche. Als ze klaar is met douchen en zich heeft omgekleed gaat ze naar haar kamer om haar tas te pakken. Daar stopt ze wat dingen in en ze haast zich naar de keuken. Daar ziet ze Ken zitten. ‘Ben je getrouwd met de keuken ofzo?’ Ken kijkt op. ‘Misschien, ik weet niet.’ ‘Nou, ik ga gauw, want ik heb de wekker verkeerd gezet.’ ‘Wil je een bagel?’ Mesuka knikt. Ken geeft het aan Mesuka, die druk bezig is haar jas aan te trekken. ‘Bedankt. Tot vanavond.’ Ze stopt de bagel in haar tas. Dan gaat de deur gaat open en hard dicht. ‘Vanavond?’ Ken kijkt verbaast om zich heen. ‘Heb ik wat gemist?’
Mesuka rent gauw naar de bus. Hevig ademend gaat ze zitten op een stoeltje naast een jongen. Ze heeft niet in de gaten naast wie ze zit. Dan zegt de jongen wat: ‘Zo jij hebt hard gerend!’ ‘Hmm? Ja, ik zou de bus haast missen’ Mesuka kijkt naast haar, dan schrikt ze. ‘Maar… jij moet Yugi Moto zijn!’ De jongen kijkt verbaast. ‘Hoe weet jij dat?’ ‘Ik ben als het goed is, eergister bij jouw opa’s winkel langs geweest. Ik heb een boek van hem gekregen, zodat ik de spelregels van Duel Monsters leer kennen.’ ‘Dan moet jij Mesuka zijn!’ Mesuka knikt, ze begint te blozen. ‘Je hebt helemaal gelijk, ik ben Yugi Moto.’ Yugi geeft een hand. ‘Aangenaam kennis te maken Mesuka.’ ‘Hetzelfde geldt voor mij!’ ‘Opa heeft mij alles verteld, je zou een keer terugkomen voor iets.’ ‘Ja, dat klopt.’ Mesuka stroopt haar rechtermouw op. De armband komt tevoorschijn. ‘Wat! Jij hebt de milennium-armband!’ ‘Ssst, je hoeft het echt niet tegen iedereen hier in de bus te zeggen, hoor!’ ‘Sorry. Hoe kom je eraan?’ ‘Ik heb het gekregen voor mijn verjaardag, een aantal jaren geleden.’
‘Van wie?’ ‘Van mijn opa en oma.’ ‘Interessant.’ ‘Dat zei meneer Moto ook al.’ ‘Maar het is zo, het is interessant. Weet jij waarvoor het dient?’ Mesuka schudt haar hoofd. ‘Heb je nu even tijd?’ ‘Eigenlijk niet, ik heb een afspraak.’ ‘Okee, heb je het boek al doorgelezen?’ ‘Ik ben nog bij bladzijde 1, ik heb er niet zoveel tijd voor gehad.’ ‘Als jij de beginregels hebt doorgelezen, kom dan langs bij mijn opa’s winkel. Meestal ben ik wel aanwezig.’ ‘Okee.’ ‘Neem dan ook iemand anders mee, die weet dat je Duel Monsters wil spelen en die afweet van je armband.’ ‘Dat is niet zo moeilijk, mijn huisgenoot was erbij toen ik het boek kreeg en mijn armband liet zien aan meneer Moto.’ ‘Dan zien we elkaar snel.’ ‘Prima.’ ‘Ik moet hier uit, tot gauw Mesuka!’ Mesuka staat op, zodat Yugi er langs kan, dan gaat naast het raam zitten. ‘Dag Yugi.’ Yugi stapt uit en kijkt om zich heen, dan loopt hij naar 2 mensen die verderop staan. Dan rijdt de bus verder. Yugi draait zich om en zwaait. Mesuka zwaait terug. Mesuka zucht.
Als ze weer het raam uitkijkt, ziet ze Yugi kleiner en kleiner worden. Ze pakt haar tas en kijk erin. ‘Nee, ik ben niks vergeten.’ zegt ze zacht. Ze ziet haar bagel en begint het op te eten. Dan pakt ze een notitieblok en een pen en begint te schrijven:
‘Ik weet dat ik je niet ken, Ik weet dat je mij niet ben, Ik weet alleen je naam, Maar ik zie je wel staan.’
‘Pfff, wat een raar gedicht.’ Mesuka stopt de notitieblok weer in haar tas en ze wacht op de volgende halte. Dan kijkt ze naar haar armband. De zon schijnt erop. Het glinstert. Dan verstopt ze haar armband onder haar mouw. Dan ziet ze de bioscoop, ze drukt op het stopknopje. Als ze uit de bus stapt kijkt ze om haar heen. Ze ziet Tsubasa naar haar toe komen. ‘Hoi Mesuka, je bent er eindelijk. Ik dacht dat je niet meer zou komen.’ ‘Dan had ik wel gebeld ofzo.’ ‘Okee, zullen we naar de bios gaan, kunnen we een film uitkiezen.’ ‘Dat is goed.’ Mesuka glimlacht…
|
|
|
Mesuka
Mar 31, 2004 5:54:33 GMT -5
Post by Francisca on Mar 31, 2004 5:54:33 GMT -5
‘What are we doing?!’
‘Weet je het zeker dat je een vechtfilm leuk vind?’ ‘Ja hoor, dat is geen probleem. Hoezo dan?’ ‘Nou ik dacht dat meisjes meer drama en romantische films leuk vonden.’ ‘Niet alle meisjes vinden dat leuk.’ ‘Maar goed, we moeten nog 45 minuten wachten, dus zullen we aan de overkant wat drinken?’ ‘Dat is goed.’ Mesuka loopt met Tsubasa mee. ‘Ik heb wel zin in een kopje koffie!’ ‘Dat is goed.’ Als ze in een cafeetje zijn binnengelopen, gaat Mesuka en Tsubasa zitten. ‘Dit keer wil ik betalen.’ ‘Helemaal niet, het is mijn idee.’ ‘Ja en? Jij betaald ook al de bioscoopkaartjes.’ ‘Ik betaal alles vandaag!’ ‘Dan betaal ik de volgende keer.’ Tsubasa schudt zijn hoofd en staat op. ‘Ik geef het op, jij betaald de volgende keer.’ Tsubasa loopt weg.
Als Tsubasa weer terugkomt, heeft hij een dienblad met 2 kopjes koffie erop. ‘Nou, hoe was het gister met je nichtje?’ ‘Leuk! Ik was maar kort gebleven bij mijn opa en oma, daarna zijn we naar mijn huis gegaan en zijn we eigenlijk uit elkaar gegaan.’ ‘Hoe bedoel je?’ ‘Nou, zij ging spelletjes spelen met mijn huisgenoot en ik ging met een ander huisgenoot boodschappen doen en koken. En jij?’ ‘Nou, ik ben op internet geweest.’ ‘De hele avond?’ ‘Ja, was erg gezellig.’
Thuis zit Ken nog steeds in de keuken. Dan komt Ray de keuken inlopen. ‘Hallo Ken. Lekker geslapen?’ Ken knikt. ‘Weet je dat het verdacht stil is in Huize Mesuka?’ ‘Huize Mesuka?’ Ray begint te lachen. ‘Ja, ze had een afspraakje.’ ‘Niet met jou?’ ‘Nee.’ ‘Dat is wel jammer.’ Ken haalt zijn schouders op. ‘Je kan wel doen alsof het je niet interesseert, maar ik weet dat je anders denkt.’ ‘Sinds wanneer weet je zo goed hoe ik denk?’ Ray loopt de studiekamer in. Daarin zit Aiko, ze zit op een bank. ‘Hallo Aiko, lekker geslapen?’ ‘Ja hoor, en jij?’ ‘Ja, goed. Wat ga je vandaag doen?’ ‘Ik ga naar mijn familie toe, denk ik. Jij?’ ‘Ik blijf voor de verandering thuis, of er moet iemand bellen of ik iets wil doen met ze. Maar dat zou vanavond zijn.’ ‘Hmmm.’ ‘Maar Mesuka is niet meer zo saai als vorige week!’ ‘Hoezo?’ ‘Ze heeft nu een afspraakje.’ ‘Oja? Met wie?’ ‘Dat weet ik niet, vraag maar aan Ken.’ ‘Waar is Mesuka dan?’ ‘Die is al weg.’
Mesuka kijkt uit het raam van het cafeetje. ‘Mesuka?’ ‘Ja?’ ‘Wat is er zo leuk daar buiten?’ ‘Sorry.’ ‘Het is goed. Maar vertel iets over jezelf.’ ‘Wat wil je weten?’ ‘Nou, wat je na school bijvoorbeeld doet.’ ‘Op visite bij familie, huiswerk maken, kletsen, internetten, tv kijken, lezen en muziek luisteren. Is dat goed genoeg?’ ‘Ja hoor.’ ‘En wat doe jij dan graag?’ ‘Internet, tv kijken, muziek luisteren en ik ga wel eens uit. Al is dat ook weer even geleden.’ ‘Leuk!’ ‘Voordat je meer dingen gaat vragen, ik ben niet interessant.’ ‘Wat dacht je van mij dan?’ ‘Nou, jij bent in ieder geval niet saai.’ ‘Jij kent me nog niet zo goed.’ ‘Dat komt nog wel.’ Tsubasa glimlacht. ‘Dat weet ik nog net zo niet!’ ‘Hoezo niet?’ ‘Tja, omdat ik niet weet of je mij wel wilt kennen.’ ‘Hoezo niet? Heb je een ‘dark history’, waarvan niemand iets van mag weten?’ ‘Misschien…’ ‘Okee, dan kom ik er vanzelf wel achter.’ Dan kijkt Tsubasa naar zijn horloge. ‘Zullen we gaan? Dan komen we op tijd.’ Mesuka knikt. ‘Dat is prima, ik wil niks van die film missen!’
‘Wat ga jij doen Ken?’ Ken zit nog steeds in de keuken. Ray komt binnenlopen. ‘Ik ga werken bij mijn vader en moeder. Zakcentje verdienen.’ ‘Ik blijf thuis.’ ‘Dat is erg inspannend ja.’ Ken begint te lachen. ‘Of ik ga Sora bellen en vragen of ze langskomt.’ ‘Heb je haar nummer dan?’ ‘Nee, maar ik kijk wel in het telefoonboekje van Mesuka.’ ‘Je komt niet in haar kamer hoor!’ ‘Okee okee, dan niet. Je bent wel erg beschermend.’ ‘Het is iemands kamer, daar kom je niet zomaar in.’ ‘Ik snap het, ik zou het zelf ook niet leuk vinden als iemand zomaar mijn kamer binnenkomt om te gaan snuffelen.’ ‘En waarom zou je Sora bellen? Was het gister erg gezellig geworden met haar?’ ‘Ja, eigenlijk wel.’ ‘Wat heb je met haar gedaan?’ ‘Geen vieze dingen, als je dat zit te denken?’ ‘Nee, dat zat ik niet te denken, was even benieuwd.’ ‘Ik heb met haar gezoend, als je dat wilde weten.’ ‘Wat?’ ‘Ja, het was niet slecht.’ ‘Jij bent gek, ze is nog best jong.’ ’Niet zoals ze tegen mij deed.’ ‘Ze is 14!’ ‘Ja en? Ze is een leuke meid.’ ‘Leuke meid of niet, jij bent meerderjarig, zij niet!’ ‘Als het mag van haar ouders, vind ik het goed.’ ‘Maar je kent haar amper. Je hebt haar in totaal een aantal keren gezien.’ ‘Zoals ik al zei: als het mag van haar ouders, vind ik het goed!’ Ray draait zich om. ‘Ik heb even geen zien in dat gezeur van je, ik ga de stad in!’ Ray doet zijn jas aan en loopt de deur uit.
|
|
|
Mesuka
Mar 31, 2004 5:55:36 GMT -5
Post by Francisca on Mar 31, 2004 5:55:36 GMT -5
‘The emotion you meet’
Als de film is afgelopen, lopen Mesuka en Tsubasa tegelijk de zaal uit. ‘En?’ ‘En wat?’ Mesuka kijkt Tsubasa vragend aan. ‘En wat vond je van de film?’ ‘Oja… leuk.’ Mesuka kijkt voor zich uit. ‘Volgens mij ben je er niet met je gedachten erbij?’ ‘Ja, sorry.’ Mesuka bloost en kijkt naar de grond. ‘Wat is er aan de hand dan?’ ‘Ik weet niet.’ ‘Daar kan ik niks mee.’ ‘Sorry, maar ik weet niet wat ik moet zeggen.’ ‘Maak niks uit, zullen we nog wat gaan drinken?’ Mesuka knikt. Ze lopen de bioscoop uit. ‘Waar zullen we naartoe gaan? Zullen we oversteken of naar het centrum gaan?’ ‘Laten we naar het centrum gaan.’ Tsubasa knikt.
Als ze bij de halte staan, kijkt Mesuka naar de grond. ‘Is het op de grond leuker dan hierboven?’ ‘Hmm?’ Mesuka kijkt verward. ‘Of het daar beneden leuker is dan hierboven?’ ‘Ik weet niet.’ ‘Je bent niet zo spraakzaam meer, na de film.’ ‘Sorry.’ ‘Dat maakt niks uit, maar ik wil graag weten waarom je zo stil bent.' ‘Ik heb wat stoms gedaan.’ ‘Wat dan?’ ‘Ik heb een jongen gekust, die verliefd op mij is…’ ‘Maar?’ ‘Ik niet op hem. Ik vind hem hartstikke aardig, voor de rest niks!’ ‘En hem kussen, dat was je fout?’ ‘Ja.’ ‘Wat ben je nu van plan? Laat je hem in de waan, dat je hem wel leuk vindt.’ ‘Nee, volgens mij weet hij het ook, maar denk dat hij anders over me is gaan denken na mijn kus.’ ‘Gewoon zeggen wat je voelt, dat begrijpt hij wel. Als je het juist niet vertelt, blijft hij denken dat jij hem ook leuk vindt.’
Mesuka zucht. ‘Laten we erover ophouden. Ik word er juist droevig van.’ ‘Moet je niet doen hoor. Waar wil je het dan over hebben?’ De bus komt er dan aan. Mesuka en Tsubasa stappen de bus in. Als Mesuka gaat zitten kijkt ze uit het raam. Tsubasa gaat dan zitten en tikt Mesuka aan. ‘Hey, zullen we verder praten?’ Mesuka kijkt recht in Tsubasa’s ogen. ‘Ja, sorry. Heb je wat gedaan aan Engels?’ ‘Nou, het enige waar ik dus niet over wil hebben is dus school!’ Mesuka begint te glimlachen. ‘Okee, vertel iets meer over jezelf. Ik ken je nog niet zo goed!’ ‘Nou, ja… dat klopt.’ ‘Dus… vertel!’ ‘Nou, ik ben 17 jaar. Ik woon nog thuis en ik internet graag, kijk graag tv enzo.’ ‘Dat had je al gezegd. En je bent ook even oud als mij. Stomme opmerking.’
‘Nee hoor.’ Tsubasa glimlacht. ‘Nu weet ik tenminste jouw leeftijd.’ Mesuka glimlacht. ‘Heb je verder geen interesses?’ Tsubasa haalt zijn schouders op. ‘Games, sport of auto’s misschien?’ ‘Ja, ik game graag. Maar sport..?? Ik zit meer achter de computer!’ ‘En jij? Ik weet dat je graag muziek luistert, gedichten schrijft, tv kijkt en internet, maar ik wil nog meer van je weten! Of mag dat niet?’ ‘Nou…’ Mesuka twijfelt of ze iets over Duel Monsters zou vertellen. ‘Ja?’ Tsubasa wacht op het antwoord van Mesuka. ‘Ken je Duel Monsters?’ Opeens beginnen de ogen van Tsubasa te glimmen. ‘Jazeker! Waarom vraag je het?’ ‘Dat spel interesseert mij.’ ‘Hoe is dat gekomen?’ ‘Ach, dat wil je niet weten.’ ‘Eigenlijk wel.’ ‘Nou, ik leerde het kennen door mijn opa en oma.’ ‘Owh, kennen ze dat spel dan?’ Mesuka haalt haar schouders op. ‘Vraag maar niet verder.’ ‘Kan je het spel spelen?’
Mesuka schudt haar hoofd. ‘Nee, nog niet. Ik ben nog bezig met de spelregels.’ ‘Als je ze kent, kom dan een keer bij mij Duel Monsters spelen, goed?’ Tsubasa kijkt heel vrolijk naar Mesuka. Mesuka knikt. Dan stappen ze uit de bus en staan ze midden in het centrum. ‘Waar wil je heen?’ Mesuka zucht. ‘Verzin jij maar wat!’ ‘Laten we naar het Duel Monster winkeltje gaan! Als jij het niet verteld had, dan had ik het niet eens gezegd.’ ‘Hoezo niet?’ ‘Misschien dat je mij zou uitlachen.’ ‘Nee, ik lach niemand uit, om welke reden het moet zijn.’ ‘Okee, dat is fijn om te horen!’ Tsubasa begint te glimlachen. ‘Zullen we gaan, Mesuka?’ Mesuka knikt. ‘Nou, kom op dan. We moeten wel bewegen, nietwaar?’ Tsubasa begint te lachen.
|
|
|
Mesuka
Mar 31, 2004 5:56:06 GMT -5
Post by Francisca on Mar 31, 2004 5:56:06 GMT -5
‘Now we meet again’
‘Heb je haast?’ ‘Nou… nee…Maar misschien is Yugi in de winkel.’ ‘Yugi? Bedoel je Yugi Moto?’ Mesuka knikt. ‘Waar ken je hem van?’ ‘Van meneer Moto, zijn grootvader.’ ‘Wanneer heb je hem ontmoet?’ ‘Eigenlijk vanmorgen voor het eerst.’ ‘Is dat die jongen die je gekust heb?’ Mesuka schudt haar hoofd. ‘Voor zover ik weet is hij de beste Duelist die er bestaat!’ Mesuka kijkt verbaast op. ‘Echt waar?’ Als ze beide voor de winkel staan, zucht Mesuka diep. ‘Ik wist helemaal niet dat hij een goed Duel Monster speler is!’ ‘Zeg maar Duelist, is makkelijker om te zeggen.’ ‘Hij lijkt mij een aardige jongen.’ ‘Ik denk dat hij ook wel aardig is, ik heb hem nog nooit persoonlijk ontmoet.’
Dan stappen ze de winkel binnen. ‘Mesuka? Ben je nu al klaar met lezen?’ Meneer Moto komt de winkel binnenlopen. ‘Nee, nog niet. Maar ik kon het niet laten om weer te komen.’ Mesuka glimlacht. ‘Nee, deze jongen is een vriend van mij en hij is ook erg geïnteresseerd in Duel Monsters.’ ‘Oh, dat is erg leuk om te horen.’ zegt meneer Moto. ‘Ik wil graag een pakje Duel Monster kaarten.’ Tsubasa wijst naar een bak met kaarten. ‘Dat is goed. Wil je misschien nog iets?’ Tsubasa schudt zijn hoofd en pakt zijn portemonnee. ‘Alstublieft.’ Tsubasa geeft het geld aan meneer Moto. Hij geeft geld terug. Tsubasa pakt dan een pakje kaarten en opent het pakje. Dan kijkt Tsubasa blij. ‘Ik heb onder andere een Dark Witch en een Kuriboh, wat ik erg leuk vindt!’ Mesuka kijkt naar de kaarten. ‘Man Eater, Dancing Elf, Giant Soldier of Stone, Yami, Feral Imp, Book of Secret Arts en Dark King of the Abyss. Mooie kaarten!‘ ‘Ik wil jouw kaarten weleens zien!’
Mesuka begint te glimlachen. ‘Dat komt nog wel.’ Tsubasa glimlacht terug. ‘Ik ben benieuwd!’ Tsubasa stopt de kaarten in zijn jas. ‘Eigenlijk ben ikzelf ook benieuwd naar jouw kaarten, Tsubasa.’ ‘Ik heb ze niet bij me, misschien dat we straks naar mijn huis gaan… dan haal ik ze op.’ ‘Is goed.’ Dan komt Yugi en een aantal anderen binnenlopen. ‘Hallo Opa.’ ‘Dag Yugi.’ Tsubasa draait zich om en kijkt verbaast. Yugi kijkt dan naar Mesuka. ‘Hallo Mesuka, heb je het boek nu al uitgelezen?’ Yugi glimlacht. Mesuka schudt haar hoofd. ‘Nee, nog niet. Ik was met een vriend hier gekomen.’ ‘Ik wilde kaarten kopen.’ zegt Tsubasa meteen erachteraan. Dan begint een blonde jongen te praten. ‘Wie zijn deze mensen, Yugi?’ ‘Oh, dit is Mesuka. Vanmorgen voor het eerst gezien. Zij is ook geïnteresseerd in Duel Monsters.’ ‘Dit is Tsubasa, ik zit bij hem in de klas.’ Yugi geeft hem een hand. ‘Ik ben Yugi Moto, dit is Joey en Thea’ Tsubasa knikt, en probeert te praten, maar krijgt geen woord uit zijn keel.
Mesuka knikt. ‘Hallo.’ Mesuka kijkt naar Yugi. ‘Mesuka, wil je nog wat vragen stellen over Duel Monsters?’ Mesuka blijft kijken naar Yugi. ‘Hallo?’ Yugi begint te zwaaien naar Mesuka. Dan schrikt Mesuka. ‘Wat?’ ‘Je was helemaal in gedachten. Ik vroeg of je nog vragen had over Duel Monsters, of iets anders?’ Mesuka knikt. ‘Maar kan dat een andere keer?’ Yugi knikt. ‘Ja hoor. Dan zie ik je nog wel verschijnen.’ Mesuka knikt. ‘Zullen we gaan Tsubasa?’ Tsubasa knikt. Yugi loopt naar de deur en doet de deur open. Mesuka en Tsubasa lopen naar buiten. ‘Dag Yugi!’ ‘Dag Mesuka, tot gauw!’ Dan zucht Mesuka. ‘Waarom wilde je weg?’ vraagt Tsubasa. ‘Ik schaam me rot, ik zat gewoon te kijken naar Yugi…’ ‘Ja en?’ ‘Ach, jij bent een jongen, jongens snappen dat niet.’ ‘Wat niet?’ ‘Dat bedoel ik, je weet niet eens waar ik het over heb. Laten we erover ophouden. Ik wil wat gaan drinken.’
‘Is goed. Ik weet wel een leuke café.’ Mesuka knikt. Als ze in een cafeetje zijn binnengekomen gaat Mesuka meteen zitten. ‘Tsu?’ ‘Ja?’ ‘Ik betaal!’ ‘Okee. Ik haal!’ Mesuka begint te lachen. Als Tsubasa terugkomt zet hij een dienblad neer. Mesuka pakt haar tas om haar portemonnee te paken. ‘Ik hoef geen geld, geen gezeur.’ ‘Wat?’ ‘Het is mijn dag! Ik betaal alles.’ ‘Maar?’ ‘Geen gezeur. Ik wil alleen wel weten… Tsu?’ Mesuka glimlacht. ‘Vind je het niet leuk?’ ‘Eigenlijk vind ik het wel leuk, niemand noemt mij zo. Dus hou maar zo!’ Tsubasa glimlacht. ‘Hij pakt het drinken en zet het op de tafel. ‘Ik heb wat chocolade meegenomen. Dat vind je vast wel lekker!’ Mesuka knikt. ‘Hoe laat is het?’ ‘4 uur, hoezo?’ ‘Zullen we dan snel naar je huis gaan?’ Tsubasa knikt.
|
|
|
Mesuka
Mar 31, 2004 5:57:24 GMT -5
Post by Francisca on Mar 31, 2004 5:57:24 GMT -5
‘Welcome to my home!’
Mesuka en Tsubasa staan voor de deur van Tsubasa. ‘Nou dit is mijn huis. Mijn ouders zijn nu niet thuis, dus je kan ze nu nog niet ontmoeten. Jammer genoeg.’ ‘Dat maakt niks uit, ik ben nu alleen in jouw kaarten geïnteresseerd.’ ‘Okee, kom maar mee.’ Tsubasa pakt zijn sleutels en opent de deur. Mesuka staat meteen in een kleine hal. ‘Laten we meteen naar boven gaan, dan haal ik de kaarten.’ Tsubasa wijst naar de trap die in de hal begint. ‘Nou, ik wacht hier wel.’ zegt Mesuka. ‘Waarom?’ ‘Nou, ik voel me niet echt goed hier. Meteen al naar boven… Wat ben je met mij van plan?’ Tsubasa kijkt verbaast naar Mesuka. ‘Ik ben niks met je van plan, geen vieze dingen in ieder geval.’ ‘Gelukkig maar.’ Mesuka glimlacht. ‘Toch wacht ik hier wel even.’ Tsubasa knikt teleurgesteld en loopt naar boven.
Mesuka kijkt om haar heen. Er hangen allerlei foto’s aan de muur: Een man en een vrouw in bruidskleding, een aantal kinderen op een bank en een foto met allerlei mensen, het lijkt wel een familie. Dan komt Tsubasa naar beneden lopen. ‘Ik heb ze!’ ‘Mooi! Wie zijn al die mensen op deze foto?’ Mesuka wijst naar de ‘familiefoto’. ‘Dat is mijn familie. Mijn opa en oma van beide kanten staan erop, mijn vader en moeder, mijn 2 zusjes, ooms, tantes… noem maar op en ze staan erop!’ Tsubasa glimlacht. Mesuka niet. ‘Daar sta ik dus op met mijn 2 zusjes: Kimiko en Lina. En dat is de bruiloftsfoto van mijn vader en moeder.’ ‘Wat leuk dat het in de hal hangt.’ ‘Nou, dan weet je altijd hoe mijn familie eruit ziet, mocht je het vergeten zijn…’
Mesuka glimlacht. ‘Mocht je een tijd niet op visite geweest zijn…’ zegt Mesuka erachteraan. Tsubasa knikt. ‘Heb je zin in wat drinken?’ Mesuka twijfelt. ‘Thee? Ik zet wel thee voor je.’ ‘Voor mij alleen?’ ‘Nee, ik heb ook zin in thee!’ Mesuka glimlacht. ‘Kom maar op, ik lust wel thee!’ Mesuka doet haar jas uit en hangt dit op. Tsubasa doet de deur open. Mesuka staat dan in de woonkamer. ‘Ik ga meteen water opzetten.’ Tsubasa gaat meteen naar de keuken. Mesuka blijft staan en kijkt om zich heen. Dan komt Tsubasa de woonkamer binnenlopen. ‘Waarom sta je nog?’ ‘Eeh, waar moet ik zitten?’ Mesuka begint te lachen. ‘Er is plaats genoeg. Ga maar op de bank zitten. Dat mag wel van mij.’ Tsubasa glimlacht. ‘Mag dat van jou? Zo zo, dat is al heel wat!’ Mesuka lacht en gaat zitten.
‘Ik heb voor je gekeken, maar er is geen lekkers te vinden in de kasten.’ ‘Dat maakt niks uit, ik kwam voor de thee!’ Dan legt Tsubasa zijn pakje kaarten op tafel. ‘Kijk maar, misschien zitten er leuke kaarten tussen!’ ‘Misschien?’ ‘Wat heb jij Mystical Elf?’ Tsubasa knikt. ‘Ja hoezo?’ ‘Die heb ik ook, ik vind deze kaart erg mooi.’ ‘Maar ja, het is geen sterke kaart.’ ‘Hoezo?’ ‘Aanval is 800, maar de verdediging is dan weer hoog.’ ‘2000?’ ‘Ja, goed gezien.’ Mesuka begint te glimlachen. ‘Dus ik heb er niet veel aan.’ ‘Jawel hoor, je hoeft alleen een kaart te hebben die sterker is dan de verdediging van Mystical Elf om deze te verslaan, als Mystical Elf in verdediging is.’ ‘Wat?’ ‘Snap je dat niet?’ ‘Ik heb maar een paar regels gelezen van de spelregels en dat waren het beginstukje!’ Tsubasa begint te lachen. ‘Ach, als je het nog niet weet na het lezen van de regels, dan moet je het zeggen hoor! Ik leg het wel weer uit.’ ‘Ik vraag het dan wel aan Yugi, mocht ik het nog niet snappen.’ Tsubasa kijkt verbaast. ‘Ik plaag je alleen maar! Alle hulp is welkom om dit spel te snappen.’
Dan staat Tsubasa weer op. ‘De thee is klaar.’ Mesuka legt de kaarten op tafel. ‘Hoelang ken je Duel Monsters al?’ vraagt Mesuka. Dan komt Tsubasa binnenlopen met kopjes en de theepot op een dienblad. ‘Nog niet zo lang.’ ‘Hoelang?’ ‘7 maanden.’ ‘Ja ja, dat is niet zo lang nee…’ ‘5 jaar is pas lang!’ Tsubasa legt het dienblad op de tafel. ‘Zal ik voor je inschenken?’ Mesuka glimlacht. ‘Graag, Tsu!’ Tsubasa glimlacht. ‘Ik vind het eigenlijk wel grappig dat je mij Tsu noemt.’ ‘Ik zeg het graag.’ Mesuka glimlacht en pakt haar kopje thee.
|
|
|
Mesuka
Mar 31, 2004 5:57:52 GMT -5
Post by Francisca on Mar 31, 2004 5:57:52 GMT -5
‘It’s time to be confused!’
‘Mesuka?’ ‘Ja?’ ‘Mag ik weten hoe je over mij denkt?’ Mesuka schrikt van de vraag. ‘Hoe ik over je denkt?’ ‘Ja, zeg maar.’ ‘Gewoon, vrienden. Dat zijn we toch?’ Tsubasa knikt. ‘Of had je wat anders gedacht?’ vraagt Mesuka meteen. ‘Tsu?’ ‘Nou… ja…’ ‘Je hoopte op meer, zeker.’ ‘Hoe weet jij dat nou?’ ‘Ik zeg maar wat.’ Mesuka zet haar kopje op de tafel. ‘Sorry, dat was niet mijn bedoeling.’ ‘Wat niet?’ Mesuka doet alsof ze dom is. ‘Jouw leuk vinden…’ ‘Komt dat zomaar, of… of was dat al even?’ Tsubasa slikt. ‘Dat was al even.’ Mesuka kijkt naar de grond. ‘Had je mij even niet kunnen waarschuwen, Tsubasa?’ ‘Sorry, zoals ik al zei. Het was niet mijn bedoeling.’ ‘Om het niet te vertellen of om mij leuk te vinden?’
‘Allebei.’ Mesuka zucht. ‘Maar… ik vind het ook goed dat we vrienden zijn, hoor!’ zegt Tsubasa. Mesuka staat op. ‘Wat ga je doen, Mesuka?’ ‘Ik ga ervandoor, ik denk dat het tijd is om te gaan.’ ‘Waarheen?’ ‘Waar denk je, naar huis!’ Mesuka doet de deur open naar de hal en pakt haar jas. Uit haar haast vergeet ze haar tas te pakken en ze loopt zo naar buiten, zonder tas. Mesuka zucht diep en begint te lopen.
Als ze na 45 minuten thuis is gekomen, wilt ze haar sleutels pakken. Ze ziet dat ze haar tas niet bij zich heeft. ‘Shit, zeker nog laten liggen bij Tsubasa.’ Ze slaat met haar hand tegen haar hoofd en begint aan te bellen. De deur gaat open, het is Ken die opendoet. ‘Hallo Mesuka, hoe was je dag?’ ‘Breek me de bek niet open, laat me erlangs.’ zegt Mesuka kribbig. Ken twijfelt geen moment en gaat opzij. ‘Is er iets gebeurd Mesuka?’ Mesuka kijkt om haar heen en ziet dat er niemand is. ‘Er is nog een jongen die mij leuk vind. Ik ben snel weggegaan en uit mijn haast ben ik mijn tas vergeten!’ ‘Waar heb je die laten liggen?’ ‘Bij Tsubasa thuis.’ ‘Bij hem thuis?’ ‘Ja, we gingen daar thee drinken, maar dat was geen goed idee.’ ‘Hoezo niet?’ ‘Omdat hij me vroeg hoe ik over hem denkt…’ ‘Wat zei je?’ Ken begon nieuwsgierig te worden. ‘Gewoon, vrienden. Dat zijn we toch?’ ‘Oei, en hij wilde graag weten of jij hem leuk vindt…’ ‘Tja, hij is al de tweede jongen die ik niet leuk vind, ik bedoel waar ik niet verliefd op ben.’ ‘Tweede jongen?’ ‘Ja, eerst jij en net Tsubasa!’ Ken schrikt eventjes.
‘En wil je weten wie ik vandaag heb ontmoet?’ ‘Tsubasa.’ zegt Ken afwezig, hij zit met zijn gedachten bij de woorden wat Mesuka net zei… ‘Naast Tsubasa dan…’ zegt Mesuka. Mesuka heeft ondertussen haar jas uitgetrokken en opgehangen. ‘Ken?’ ‘Huh? Wat?’ ‘Je zat met je gedachten ergens anders. Zat je te dagdromen? Wie is het?’ ‘Waar heb jij het over?’ ‘Als jij zit te dagdromen, dan denk je aan een leuk meisje.’ Mesuka krijgt opeens de wind van voren. ‘Ben je dom ofzo?’ ‘Nee! Zie ik er blond uit dan?’ Mesuka gaat voor de grap in de spiegel kijken die er hangt in de hal en begint aan haar haar te frunniken. ‘Als ik aan een leuk meisje denk, dan denk ik aan jou! Niemand anders!’ ‘Ho ho, rustig Ken. Je hoeft niet boos te zijn!’ Ken kijkt erg boos naar Mesuka en loopt weg, zijn kamer in. Zijn deur klapt hard dicht en wordt op slot gedaan. Mesuka weet niet wat ze moet denken van wat er net gebeurd is.
Dan wordt er geklopt aan de deur. Mesuka schrikt uit haar gedachten en loopt naar de deur. Als ze de deur opent ziet ze Tsubasa met haar tas staan. ‘Hai, dit was je vergeten mee te nemen, toen je zo’n haast had.’ Tsubasa laat een kleine glimlach zien. ‘Sorry van toen straks… ik hoopte zelf dat jij mij ook leuk zou vinden.’ ‘Maak niks uit, je weet nu het antwoord.’ Tsubasa knikt en overhandigt de tas. ‘Dankje. Ben je met de bus gegaan?’ Tsubasa knikt. ‘Dat is veel warmer dan lopen!’ Mesuka begint te glimlachen. ‘Het was leuk vandaag.’ ‘Heeft dat laatste de dag niet verpest?‘ ‘Hoezo het was toch een leuke film? En leuke cafeetjes. En een leuke Yugi…’ Mesuka geeft een knipoog aan Tsubasa. ‘Okee, ik heb Yugi voor het eerst in het echt gezien… dat was zeker tof!’ Mesuka knikt. ‘Goed, ik moet weer gaan. Dag!’ ‘Dag Tsubasa, ik zie je overmorgen weer!’ Tsubasa knikt en draait zich om.
|
|
|
Mesuka
Mar 31, 2004 5:58:36 GMT -5
Post by Francisca on Mar 31, 2004 5:58:36 GMT -5
‘Why are you mad at me?’
Als Tsubasa uit zicht is, doet Mesuka de deur dicht. Ze krijgt rillingen over haar lichaam heen en ze wrijft op haar armen. Ze loopt de studiekamer in en doet de verwarming hoger. Dan doet ze de tv aan en gaat ze zitten op de bank. Na 5 minuten zappen houd ze het voor gezien en ze start de computer op. Mesuka loopt de keuken in en pakt een glas, die ze vult met fris. Dan dringt Mesuka door dat Ken net boos was weggelopen. Ze legt haar glas op de keukentafel en loopt naar de deur van Ken’s kamer. Ze klopt aan. ‘Ken? Doe eens open!’ Mesuka hoort niks. ‘Ken? Vertel me, wat heb ik verkeerd gezegd?’ ‘Genoeg!’ ‘Ken, doe eens open. Ik wil met je praten!’ Mesuka hoort gerommel aan de deur. De deur gaat open. Ken staat in de deuropening, maar kijkt niet naar Mesuka.
‘Ken, wat is er nou?’ ‘Ik zal het je zeggen: Tja, hij is al de tweede jongen die ik niet leuk vind, ik bedoel waar ik niet verliefd op ben.’ Mesuka schrikt. ‘Tweede jongen? zei ik en toen zei jij: Ja, eerst jij en net Tsubasa!’ Ken blijft even stil. ‘Komt het je bekend voor? Zoniet, dan heb je een erg slecht geheugen!’ ‘Ken, ik weet het nog wel. Maar ik dacht dat het al duidelijk was.’ ‘Je hoeft het dan nog niet in te wrijven!’ Mesuka kijkt droevig. ‘Sorry Ken, het was niet mijn bedoeling.’ ‘Ik weet dat, maar alsnog doet het mij pijn.’ Mesuka omhelst Ken. ‘Het spijt me, ik wilde je geen pijn doen.’ Ken maakt zich los van Mesuka. ‘Doe maar niet, dat verward mij alleen maar.’ Mesuka knikt. ‘Ik wil even alleen zijn.’ Ken doet de deur dicht zonder dat Mesuka een woord kan zeggen.
Mesuka kijkt verbaast naar de dichte deur. Dan loopt ze meteen terug naar de keuken. Ze pakt haar glas met fris en loopt meteen naar de computer in de studiekamer. Ze start internet op. Er is een nieuw e-mailtje binnengekomen, van de onbekende e-mailer:
Mesuka, kleine godin, maak nieuwe vrienden met veel plezier, Duel Monsters kan je helpen de wereld gaat open, je helpt de goede hulp gevonden nu nog de regels en de godin is geboren!’
‘Nu heeft hij nog steeds niet gezegd wie hij is. En hij noemt mij nog steeds kleine godin’ Mesuka klikt op beantwoorden:
‘Nog steeds weet ik niet wie je bent, ik weet nog steeds niet alles van mijn verleden misschien dat jij dat kan vertellen, al zijn mijn ouders verdwenen, ik weet niet of ik ze met Duel Monster kaarten kan terughalen.’
Mesuka klikt op verzenden. Dan komt er iemand de studiekamer binnenlopen. ‘Mesuka, laten we vanavond wat leuks doen. Als vrienden.’ Mesuka draait zich om. ‘Misschien wel een goed idee, maar weet je het wel zeker?’ Ken loopt naar Mesuka toe. ‘Ja, ik weet dat zeker.’ ‘Hoe laat gaan we? Dan kan ik me nog opfrissen!’ ‘Je ziet er zo wel goed uit.’ ‘Goed uit? Ik heb hier de hele dag in gelopen en gezweet…’ Mesuka glimlacht. ‘Het is nu kwart voor 6, als we dan wat gaan eten in een cafe ofzo… om 7 uur?’ ‘Waarom eten we niet hier?’ ‘Omdat… er is niks in huis!’ ‘Tja, als je niet in de kast kijkt, dan is er niks in huis ja!’ ‘Ik heb geen zin.’ ‘Maar wel geld?’ Mesuka lacht. ‘Nou geld…’ ‘Ik ga voor je kijken of er wat eten in huis is, anders gaan we sushi eten!’ Ken glimlacht. ‘Ik kijk wel voor jou, Mesuka!’ Ken loopt meteen naar de keuken.
|
|
|
Mesuka
Mar 31, 2004 5:59:00 GMT -5
Post by Francisca on Mar 31, 2004 5:59:00 GMT -5
‘Why am I so confused?’
Mesuka stapt onder de douche, de warme stralen maakt haar schoon. Ondertussen maakt Ken het eten. Als Mesuka klaar is met douchen droogt ze zich af en loopt ze met haar badjas aan naar haar kamer. Ze doet de kastdeur open en zoekt een zwarte broek en een zwarte blouse aan. Ze borstelt haar haren en ze doet een ketting om. Ze pakt haar tas en haar zwarte jas en loopt de keuken in. Dan bekijkt Ken Mesuka. ‘Zo… waar was je van plan naartoe te gaan? Naar een begrafenis?’ ‘Waar heb jij het over?’ ‘Je bent zo zwart gekleed.’ ‘Ja en?’ ‘Ja, het is goed hoor, maar ik vind het somber.’ ‘En ik niet. Is het eten al klaar?’ ‘Rustig… het eten is klaar, ik heb een mix van groenten en rijst gemaakt.’ ‘Geen vis of vlees?’ Ken schudt zijn hoofd. Mesuka gaat zitten.
‘En wat had je vandaag gedaan met Tsubasa?’ ‘Ik heb een actiefilm gezien, ben wat gaan drinken. Ook voor de film hadden we wat gedronken en we zijn naar het Duel Monster winkeltje langsgeweest.’ ‘Leuk!’ ‘Weet je, toen ik vanmorgen zo haastte toen kwam ik gehaast de bus binnenstappen en 3 keer raden wie er naast mij zat?’ ‘Tsubasa.’ ‘Nee, Yugi!’ ‘Yugi?’ ‘Yugi Moto, de kleinzoon van meneer Moto!’ ‘Dat meen je niet?’ ‘Eigenlijk wel… En in de winkel kwam ik hem weer tegen!’ ‘Zo zo, jij boft!’ ‘Tja, ik hoorde van Tsubasa dat hij best een goede duelist is. En… hij wilt mij uitleg geven over mijn armband.’ ‘Oh.’ Ken begint te eten.
Dan krijgt Mesuka een flits van haar verleden voor zich. Een jong meisje dat een armband krijgt van 2 oudere mensen. Ze schudt haar hoofd. ‘Is er wat Mesuka?’ ‘Ja, ik kreeg een flits uit het verleden door mij heen.’ ‘Door je heen?’ ‘Ja, een meisje dat een armband krijgt van 2 oudere mensen, dat waren volgens mij mijn opa en oma die mij deze armband gaven.’ ‘Dat was toch vorig jaar? Toen je 16 was?’ ‘Nee, ik was veel jonger. Daarom kon ik het me niet herinneren. Waarschijnlijk was ik best jong toen ik het kreeg.’ Ken knikt. ‘Dat kan. Waarom heb je dat niet gevraagd aan je opa en oma?’ ‘Gewoon niet aan gedacht, ik wist toen ook nog niet dat dit hoort bij Duel Monsters!’ ‘Nou, ik weet niet of het hoort bij Duel Monsters, het leek me alleen Egyptisch… daar komt Duel Monsters ook vandaan, uit het Oude Egypte!’
Dan begint Mesuka met eten. ‘Mmm, lekker!’ ‘Nou gelukkig maar, ik heb er mijn best op gedaan.’ ‘Wat gaan we straks precies doen?’ ‘Nou, we gaan stappen!’ ‘Stappen?’ ‘Ja, stappen…’ ‘Nou…’ zegt Mesuka twijfelachtig. ‘Ja?’ ‘Dat heb ik nog nooit gedaan.’ ‘Nee? Nou, eens moet de eerste keer zijn, nietwaar?’ ‘Ik heb geen zin in drank, hoor!’ ‘Nee, ik ga dat ook niet doen. We gaan gewoon kijken of het ergens gezellig is met leuke muziek.’ ‘Waarschijnlijk niet mijn muziek.’ ‘Hey, niet zo negatief doen!’ ‘Nee, doe ik niet.’ ‘Niet liegen.’ Als ze beide klaar zijn met eten vertrekken ze meteen.
Als ze eindelijk in het centrum zijn met de bus, stappen ze uit. Mesuka krijgt meteen kippenvel en begint zich warm te wrijven. ‘Heb je het koud?’ ‘Nou, het is zo koud buiten!’ ‘Wil je mijn jas hebben?’ Mesuka begint te lachen. ‘Jouw jas? Ik heb al een jas aan!’ ‘Okee, het hoeft niet.’ Ken kijkt naar de grond. ‘Ik wil wel graag bewegen, dus waar gaan we heen?’ ‘Ohja, laten we naar een discotheek gaan.’ ‘Ja is goed.’ Mesuka is niet echt enthousiast. ‘Kom op, kijk eens wat vrolijker en wees eens wat enthousiaster! Ik wil een gezelliger avond met je hebben!’ ‘Ik ook!’ ‘Nou dan, kom op.’ Mesuka gaat dan gearmd het centrum in. ‘Misschien krijg ik het zo wat warmer.’ Ken begint te glimlachen. ‘Maar Ken, wat heb je vanmiddag allemaal gedaan?’ ‘Hmmm, niks bijzonders. Beetje ruzie gemaakt met Ray.’ ‘Met Ray? Hoezo dat?’ ‘Nou, hij vindt je nichtje erg leuk en had haar gezoend, met plezier! Terwijl ze nog zo jong is!’ ‘Ik denk niet dat ze dat wilt hoor.’ ‘Hoezo?’ ‘Ze vindt hem te oud. Dat zei ze gister tegen mij.’ ‘Nou hij zei: als het mag van haar ouders, vind ik het goed.’ ‘Echt? Zei hij dat?’ Ken knikt. ‘Als Sora nog bedenkt… tja, ik weet niet wat mijn oom en tante ervan gaan denken.’ ‘Denk je dat ze zo’n relatie goedkeuren?’ Mesuka haalt haar schouders op. ‘Ik weet niet.’ ‘Ik denk dat het voor even is, dat het wel overwaait.’ ‘Misschien, maar is dat alles wat je hebt gedaan vandaag?’ ‘Nee, ik ben even later bij mijn vader en moeder gaan werken, dus ik heb weer geld voor de komende week!’ Ken lacht. ‘Voor vanavond bedoel je?’
|
|
|
Mesuka
Mar 31, 2004 5:59:22 GMT -5
Post by Francisca on Mar 31, 2004 5:59:22 GMT -5
‘A new adventure?’
Mesuka en Ken staan voor een discotheek. Ze horen luid gebonk. ‘Zullen we hier naar binnen gaan?’ Mesuka schudt haar hoofd. ‘Mij veel te druk.’ zegt ze. ‘Ach voor even maar.’ Mesuka twijfelt. ‘Nou… okee, eventjes maar.’ Ken pakt de hand van Mesuka en neemt haar naar binnen. ‘Hey hey, je hoeft mij niet naar binnen te sleuren.’ roept Mesuka door de muziek heen, maar Ken hoort het niet. Als Mesuka eindelijk bij een tafeltje staan en de bonkende muziek op haar in laat werken wilt ze meteen weer weg. Ken heeft haar hand nog steeds vast. Hij kijkt Mesuka aan en schudt zijn hoofd. Mesuka kijkt teleurgesteld en probeert te smeken. Ken schudt alweer zijn hoofd. Hij trekt aan de arm van Mesuka, zodat ze bijna in zijn armen valt. Dan praat hij in haar oor. ‘Nog eventjes, misschien vind je het zo wel leuk!’ Mesuka knikt en praat in zijn oor. ‘Misschien…’
Ken glimlacht. ‘Wil je wat drinken?’ fluistert Ken. Mesuka knikt. ‘Wat?’ ‘Fris.’ Ken knikt en loopt naar de bar en bestelt wat. Mesuka blijft nog steeds staan aan het tafeltje en kijkt om zich heen. Dan komt een jongen op haar af en hangt op haar schouder. ‘Hey, kom je mee dansen?’ Mesuka schudt haar hoofd.’ ‘A joh, kom mee.’ De jongen pakt Mesuka’s hand en probeert haar mee te trekken. Mesuka wordt boos en trapt op zijn voet. Het gezicht van de jongen gaat van vrolijk naar een pijnlijk gezicht. De jongen schreeuwt van de pijn. Mesuka draait zich om. Dan kijkt ze in de ogen van Ken. Hij kijkt een beetje verbaast naar Mesuka. ‘Wat heb jij nou gedaan?’ schreeuwt hij. ‘Hij viel mij lastig…’ schreeuwt Mesuka terug. Ken doet zijn duim omhoog, waardoor Mesuka moet glimlachen.
Ze pakt het glas en gaat het opdrinken. Als ze het glas opheeft, zet ze het glas hard op de tafel en kijkt naar Ken. ‘Wat is er?’ vraagt Ken. Mesuka kijkt niet echt vrolijk. Ze begint met haar voeten ongeduldig te schuiven. ‘Ik wil weg.’ Ken zucht en schudt zijn hoofd. Hij drinkt zijn glas leegt en pakt Mesuka’s hand en trekt haar de discotheek uit. Dan is er een grote stilte om Mesuka heen. ‘Dit is beter.’ zegt ze. ‘Waarom wilde je weg?’ ‘Ik voelde me niet echt op mijn gemak midden in het gebonk van de muziek en dan nog die jongen…’ ‘Dat had je toch goed opgelost.’ Mesuka knikt. ‘Ik wil ergens anders naartoe.’ ‘Waar wil je naartoe dan?’ Mesuka haalt haar schouders op.
‘Daar heb ik dus niets aan.’ Mesuka knikt. ‘Sorry…’ ‘Dat maakt niks uit, zullen we dan naar de bios gaan?’ ‘Nu al? Trouwens, ik ben vanmiddag al geweest.’ ‘Nou, dan wordt je nog een keer getrakteerd!’ Mesuka knikt. Als ze bij de bioscoop aankomen zien Mesuka en Ken Ray lopen met een aantal mensen. ‘Hey Mesuka en… Ken.’ ‘Hoi Ray, bevalt het je vanavond?’ Ray knikt. ‘Nou, dit zijn mijn maten.’ zegt hij met een stoere stem. ‘Hallo.’ zeiden Mesuka en Ken tegelijk. Ze keken elkaar aan en beginnen te lachen. ‘We gaan maar weer.’ zegt Ray. ‘Ja, is goed.’ zegt Mesuka. Mesuka kijkt naar Ray die haar voorbij loopt en niet omkijkt. Alleen 1 jongen van het groepje kijkt Mesuka nog aan… Ken schudt zijn hoofd. ‘Wat een gezellige boel daar.’ ‘Ja hè? Dit is mijn maten…’ Mesuka doet Ray na… Ken begint hard te lachen. ‘Ik vraag mij af of hij straks nog al zijn geld heeft.’ ‘Hoezo?’ vraagt Ken. ‘Nou, misschien heeft hij zijn ‘maten’ wel omgekocht om mee te gaan.’ Ken kijkt raar naar Mesuka. ‘Dat is niet aardig.’ ‘Dat weet ik, maar zo kan ik wel eens zijn!’ Mesuka en Ken lopen verder het centrum uit. ‘Weet je het zeker dat je naar de bios wil? Ik wil eigenlijk wat met je drinken.’ ‘Owh, wat wil je drinken?’ ‘Iets heel vernieuwends…’ zegt Mesuka, ‘Namelijk een milkshake!’ Ken kijkt op van wat Mesuka net zei. ‘Dan weet ik wel een leuke plek, maar daarna gaan we naar de bios. Okee?’ Mesuka knikt. ‘Als ik maar mijn milkshake krijgt!’ Ken glimlacht. ‘Maak je maar geen zorgen, je krijgt hem echt!’
|
|
|
Mesuka
Mar 31, 2004 5:59:43 GMT -5
Post by Francisca on Mar 31, 2004 5:59:43 GMT -5
‘A confession for friendship.’
Mesuka en Ken staan voor een koffiehuis. ‘Dit is een koffiehuis, hier drink je geen milkshake.’ zegt Mesuka. ‘Nou, het is niet alleen een koffiehuis, hier kan je ook alle soorten ijs en milkshakes halen!’ ‘En dan neem jij koffie?’ ‘Nee, ik heb ook wel zin in een milkshake.’ Mesuka glimlacht. Ken pakt de hand van Mesuka en trekt haar het koffiehuis in. ‘Hey, wat doe je nu?’ Mesuka is overvallen van de actie van Ken. Als ze binnenstaan kijkt Mesuka om haar heen. ‘Het is druk.’ zegt Mesuka. ‘Ja, als mensen zich vervelen thuis komen ze meestal hier naartoe. Toen ik nog thuis woonde kwam ik hier altijd als ik ruzie had of me verveelde thuis.’ Ken neemt Mesuka mee naar een tafel. Ze gaan beide zitten.
‘Nou, wat wil je? Kies maar uit!’ Ken geeft een kaart aan Mesuka. Mesuka bekijkt de kaart. Er staan allemaal drankjes en ijs op. ‘Mokka-Cacao Milkshake? In mokka zit toch cacao of heb ik het helemaal mis?’ ‘Nee, niet dat ik weet.’ ‘Nou, het lijkt mij lekker. Doe die maar. Welke neem jij?’ ‘Ik neem niks.’ ‘Niks? Je zei net dat je ook milkshake wilde…’ Mesuka begreep Ken. ‘Jij neemt zeker een rietje?’ Ken glimlacht. ‘Heel goed, ik neem een rietje.’ Ken staat op en gaat naar de bar om wat te bestellen. Als hij terugkomt heeft hij 1 grote glas milkshake in zijn handen, met 2 rietjes… Hij stopt de rietjes in het glas en begint eraan te zuigen. ‘En smaakt het?’ Ken knikt. Mesuka zuigt ook aan het rietje. Opeens kijken ze elkaar in hun ogen. Mesuka kan haar ogen niet van hem afwenken en begint te glimlachen. Dan stopt ze met drinken en gaat ze naar achter. ‘Niet lekker?’ Mesuka schudt haar hoofd, maar zegt verder niks.
‘Wat is er dan?’ ‘Niks.’ ‘Niet waar, waarom lieg je tegen me als je de kans krijgt je hart te luchten?’ ‘Ik hoef niks te luchten!’ ‘Wel, anders keek je nu de hele tijd vrolijk.’ Mesuka kijkt naar haar handen die rusten op haar schoot. Ze begint erin te knijpen. ‘Mesuka… hoor je wel wat ik zeg?’ Mesuka reageert niet op Ken. Dan staat Ken op en gaat hij naast Mesuka zitten. Hij pakt een hand van Mesuka. ‘Mesuka, is er net iets gebeurd waardoor je nu zo dichtklap?’ Opeens begint Mesuka te huilen. Ken omhelst Mesuka meteen. ‘Rustig, Mesuka. Ik ben er voor je.’ Dan begint Mesuka zich los te maken. ‘Ik kan dit niet, Ken. Niet langer.’ ‘Wat niet?’ ‘Jou…’ Mesuka haalt de tranen weg die van haar wangen rollen. Ken doet zijn ogen dicht van teleurstelling.
‘Maak ik je niet vrolijk?’ Mesuka kijkt Ken aan. ‘Dat is het niet, maar ik… ik vind je lief, leuk en aardig! Maar ik wil gewoon niet verder dan de vriendschap die we nu delen.’ ‘Maar?’ ‘Maar, ik voel meer voor je… Het heeft mij ingepakt en het straft mij.’ ‘Straft?’ Mesuka wilt opstaan. Ken pakt Mesuka’s hand. ‘Blijf Mesuka, ik wil meer van je horen.’ ‘Dat wil je niet, je weet haast alles van mij. Mijn leven is echt niet zo interessant als je denkt, Ken.’ Mesuka probeert zich los te maken van Ken, die nog steeds haar hand vast heeft. ‘Nee, ik weet niet alles. Ik weet jou van binnen niet. Ik wil je beter van binnen af leren kennen, Mesuka.’ ‘Van binnen af?’ ‘Je innerlijk wil ik kennen, die blijkt misschien nog mooier te zijn dan ik je nu ken!’ Mesuka laat een lach zien. ‘Kijk, nu laat je jouw innerlijk zien. Maar nu wil ik het leren kennen.’ Mesuka gaat zitten en omhelst Ken. Ken is overweldigd van de omhelzing van Mesuka en houdt haar vast. ‘Ken?’ ‘Ja, Mesuka?’ ‘Laat me niet los, laat me niet alleen. Niet nu, nooit niet!’ Ken houdt Mesuka nog steviger vast. ‘Nee, Mesuka, ik laat je nooit alleen. Je bent mijn vriendin, ik ben altijd bij je.’ Mesuka schrikt. ‘Vriendin?’ ‘Ja, vriendschap en vrienden.’ ‘Ow, ik dacht dat je wat anders bedoelde.’ ‘Wat dan?’ ‘Vriendin… verkering…’ Ken lacht. ‘Nee, lieve Mesuka. Het is vriendschap die ons verbindt, de liefde komt later wel. Misschien ook niet, we zullen zien.’ Dan laat Mesuka Ken los. Ze kijkt hem diep in de ogen aan. Ze geeft hem een kus op zijn wang. ‘Dankje Ken, dank je voor deze avond. Ik vind het fijn.’ Ken kijkt tevreden. ‘De dag is nog niet afgelopen, Mesuka. Zullen we zometeen naar de bioscoop gaan?’ Mesuka knikt. ‘Laten we genieten van de avond, zolang het nog duurt!’
|
|
|
Mesuka
Mar 31, 2004 6:00:24 GMT -5
Post by Francisca on Mar 31, 2004 6:00:24 GMT -5
‘I feel love and friendship!’
Mesuka drinkt de milkshake helemaal op. ‘Zo, heb je dorst?’ ‘Sorry, zullen we na afloop nog wat drinken?’ Ken knikt. ‘Ik kan geen genoeg van je krijgen, dus ik vind dat leuk!’ ‘Geen genoeg van mij krijgen?’ ‘Ja, sorry… dat kwam zomaar mijn mond uit.’ Mesuka glimlacht. ‘Geeft niks, ik vind het wel lief van je.’ Ken pakt de hand van Mesuka. ‘Kom je? Dan komen we hopelijk op tijd in de bios!’ Dan lopen ze hand in hand het koffiehuis uit. Als ze voor de bioscoop staan, kijken ze elkaar aan. ‘Het is 9 uur, zullen we te laat zijn?’ Mesuka haalt haar schouders op. Dan lopen ze naar binnen. Als Ken voor de balie staat om een kaartje te kopen pakt Mesuka zijn arm en klemt het vast met haar arm. Ken kijkt verbaast. Mesuka glimlacht naar hem. Als Ken de kaartjes in handen heeft en weglopen van de balie vraagt Ken: ‘Waarom deed je dat?’ Hij glimlacht.
‘Nou, omdat ik dat even wilde doen.’ ‘Gewoon, zomaar?’ ‘Nou, ik had de drang om je vast te houden. Ik wilde dat gewoon doen.’ ‘Dat moet je vaker doen!’ ‘Hoezo?’ ‘Vaker doen wat er opeens in je opkomt.’ Mesuka glimlacht. Ken geeft een kus op haar voorhoofd. ‘Kijk dat wilde ik doen.’ Mesuka blijft glimlachen. ‘We moeten nog 15 minuten wachten voordat de film begint. Laten we alvast naar binnen gaan, okee?’ Mesuka knikt. Als ze binnen zijn en op een bank wachten verrast Mesuka Ken met iets: ‘Eigenlijk heb ik geen zin in de film?’ Ken kijkt verbaast. ‘Hoezo niet? Had het even eerder gezegd dan had ik…’ Mesuka liet Ken niet uitpraten en begint hem te omhelzen. ‘Sorry, maar ik had eerder hier zin in. Een vriend waar ik op kan bouwen. Maar ik bedoelde dat ik nu nog geen zin had in de film.’ Mesuka houdt Ken stevig vast. ‘Okee, gelukkig maar.’ Ken houdt Mesuka ook vast.
‘Ik kan zo wel even blijven zitten!’ zegt Ken. Mesuka lacht. ‘Ik wil je wel eeuwig vasthouden, maar dat gaat niet altijd.’ ‘Nee, nu ook… we moeten wel een film kijken.’ Mesuka en Ken beginnen te lachen. Als Mesuka Ken loslaat kijkt ze hem diep in de ogen aan. ‘Weet je, misschien is het slim om wat te snacken mee te nemen. Wat wil je?’ ‘Fris en chips. Maar ik betaal.’ Mesuka schudt haar hoofd. ‘Geen popcorn? Wat voor chips wil je?’ ‘Ik loop wel met je mee.’ ‘Maar ik betaal!’ Ken schudt zijn hoofd. Als ze bij de balie staan kijkt Mesuka naar de toonbank. ‘Popcorn, dat wordt het vandaag.’ ‘Kan ik jullie helpen?’ Een blonde vrouw achter de toonbank wacht op een reactie van Mesuka. ‘1 zoute popcorn, en 2 fris.’ zegt Mesuka. ‘En naturel chips.’ voegt Ken eraan toe. ‘Okee.’ zegt de vrouw en pakt alles spullen bij elkaar. Als ze alles hebben en hebben betaald lopen Mesuka en Ken weer naar het bankje. Dan kijkt Ken naar zijn klokje.
‘Laten we maar meteen maar gaan, hebben we alvast een plekje.’ Mesuka knikt. ‘En heb je er nu wel zin in Mesuka?’ Opnieuw knikt Mesuka. Als ze de zaal inlopen is de reclame al begonnen en ze nemen plaats achterin de zaal. Ken zet alles naast zich en Mesuka pakt zijn hand en begint ermee te spelen. Ken pakt de andere hand van Mesuka en begint de vingers te strelen. Mesuka kijkt dan naar Ken en glimlacht. ‘Weet je dat dat mij kippenvel geeft?’ ‘Nee, hoezo?’ ‘Het kietelt namelijk.’ Dan moet Ken hard lachen. Alle mensen die in de bioscoopzaal zitten kijken om. Dan stopt Ken en geeft Mesuka een korte kus op haar mond. ‘De film begint, als je wat wilt, moet je het zeggen!’ Mesuka knikt. Ze pakt de hand van Ken vast met beide handen en kijkt naar het grote scherm. Dan zet ze haar hoofd op de schouder van Ken. ‘Het is nog reclame.’ fluistert Mesuka. ‘Ik denk nog dat het eventjes duurt, want vanmiddag duurde de reclame ook erg lang.’ ‘Oja? Dan kunnen we nog wat praten.’ zegt Ken. ‘Over wat?’ ‘Mesuka, ben je verliefd op mij?’ Mesuka schrikt van de vraag. ‘Nou, eigenlijk… ik denk van wel.’ ‘Weet je het zeker?’ ‘Niet echt, Ken. Ik heb een vreemd gevoel in mijn buik, ik weet niet wat het is, want ik kan het niet plaatsen.’ Dan gaan de lichten uit: de film begint. ‘We praten in de pauze verder.’ fluistert Ken. Mesuka knikt. ‘Laten we eerst van de film genieten!
|
|
|
Mesuka
Mar 31, 2004 6:01:09 GMT -5
Post by Francisca on Mar 31, 2004 6:01:09 GMT -5
‘The sweetest person.’
Middenin de film maakt Ken zijn hand los van Mesuka’s handen en doet zijn arm om haar heen. Mesuka pakt dan zijn hand en houdt het vast. Ken moet ervan lachen, maar doet dit stilletjes. Als het pauze is laat Mesuka Ken niet los. ‘Wat is dat nou? Waarom laat je me niet los?’ ‘Omdat ik je wil vasthouden, ik mag je niet uit het oog verliezen.’ Ken moet lachen. ‘Maar ik wil even met je praten, zo kan ik toch niet met je praten?’ Mesuka laat hem los. ‘Wat voel je daar in je buik?’ Mesuka haalt haar schouders op. ‘Kan ik niet uitleggen. Het is zo’n raar gevoel, maar het maakt mij vrolijk en verdrietig tegelijk.’ ‘Oja?’ ‘Dan is het alsof het mij straft, dat ik dat heb.’ ‘Dus is het pijn dat je binnen in je voelt?’ Mesuka knikt. ‘En nu? Wat voel je nu?’ ‘Het fijne gevoel…’
‘Wat denk je nu dan, Mesuka?’ ‘Ik denk dat ik je wil omhelzen!’ Mesuka geeft een knipoog. Ken glimlacht. ‘Is dat het gevoel, dat je voelt voor mij?’ Mesuka knikt. ‘Want ik dacht aan hoe ik je het beste kan omhelzen.’ Opnieuw geeft Mesuka een knipoog. ‘Mesuka, wat ben je wel niet allemaal met mij van plan?’ ‘Vriendschap, de rest komt straks wel.’ ‘Maar als we verliefd op elkaar zijn, dan…’ ‘Dan is het beter als we elkaar leren kennen en aan elkaar wennen.’ Ken kijkt Mesuka verbaast aan. ‘Hoe weet je dat zo goed?’ ‘Ja, ik heb ook nog wat kennis, ik lees veel.’ Dan begint Ken te lachen. ‘Dat kan ook. Wil je wat drinken?’ Mesuka knikt. Ken geeft het drinken aan haar. ‘Ben je nog wat opgeschoten met Duel Monsters?’ Mesuka schudt haar hoofd. ‘Ik hoop in de volgende vakantie dus genoeg tijd te hebben om dit te doen.’ Ken knikt. ‘Dan doe ik mee!’ ‘Dat was toch al afgesproken?’ ‘Ik wilde je dit nog herinneren.’ Mesuka glimlacht.
‘Nou, ik was het nog niet vergeten, hoor!’ Ken geeft de popcorn aan Mesuka en ze begint ervan te eten. ‘Weet je, vanmiddag was het ook al gezellig. Het is een erg mooie dag vandaag.’ ‘Vind je?’ Mesuka knikt. ‘Ik vraag me af of het nog mooier wordt na deze lange dag.’ ‘Nou ja… ik deed nogal raar toen straks.’ ‘Dat geeft niet.’ Mesuka geeft Ken een kus op zijn wang. ‘Je bent nog steeds lief.’ Ken begint te blozen en kijkt niet meer in de ogen van Mesuka. ‘Hey, waarom bloos je nou?’ ‘Omdat je zegt dat ik lief ben, ik word daar een beetje verlegen van…’ Mesuka begint te lachen. ‘Dat hoeft toch niet?’ Ken haalt zijn schouders op. ‘Maar als jij het zegt… dan wordt ik het wel. Ik kan er niks aan doen. En dan geef je me ook een kus en omhels je mij nog even…’ Mesuka zegt niets en kijkt naar beneden. ‘Ik vind dat best lief van je.’
Ken haalt met zijn hand het haar voor Mesuka’s ogen weg. Dan kijkt Mesuka op. ‘Sorry, ik had het niet moeten doen.’ ‘Waarom niet?’ ‘Omdat je nog steeds een goede vriend van mij bent.’ ‘Maar…’ ‘Ik wil niet in de war raken en te vroeg aan een relatie beginnen.’ ‘In de war raken?’ ‘Van mijn gevoelens en van de jouwe.’ ‘Maar die zijn toch duidelijk genoeg?’ ‘Ja dat wel. Maar ik twijfel vaak, daarom heb ik vaak wel een vriendje gehad… maar duurde het kort.’ ‘Dat kan toch? Dat je erachter komt dat je diegene toch niet zo leuk vindt?’ ‘Nee, ik twijfelde aan mijzelf. Daarom maakte ik het uit voor mij eigen bescherming.’ ‘Dus je bent bang dat ik de volgende bent?’ Mesuka knikt lichtjes. ‘Dat ik ga twijfelen na een tijdje.’ ‘Ben je ergens bang voor?’ Mesuka haalt haar schouders op. ‘Ik weet niet.’ ‘Word je onzeker?’ ‘Misschien wel. Het is niet zo dat ik last van bindingsangst heb ofzo.’ ‘Dat niet?’ Mesuka schudt haar hoofd. ‘Misschien is het toch iets van mijzelf. Dat ik een persoon moet vertrouwen voordat ik verder ga.’ ‘Vertrouwen? Ik snap het.’ ‘1 ding: ik vertrouw jou wel, maar ik ken je nog niet goed genoeg.’ Ken glimlacht. ‘Dat is fijn om te horen, dan heb ik toch nog kans.’ Mesuka glimlacht. ‘Kans? Je maakt grote kans, alleen moet je nog geduld hebben.’ Ken omhelst Mesuka. ‘Je bent echt lief!’ fluistert Ken in Mesuka’s oor. Mesuka kijkt blij en laat Ken niet los. Dan dimt het licht: de film gaat weer bijna verder. ‘Laat me los, Mesuka. De film gaat verder.’ fluistert Ken weer. Mesuka laat Ken los en draait zich een beetje om de film te kunnen zien. Ken legt zijn hand op Mesuka’s hand.
|
|
|
Mesuka
Mar 31, 2004 6:01:40 GMT -5
Post by Francisca on Mar 31, 2004 6:01:40 GMT -5
‘Nothing to cry for’
Na de film lopen Mesuka en Ken hand in hand de zaal uit. ‘Ik vond de film echt leuk. Wat vind jij?’ ‘Ik vond het ook wel leuk.’ zegt Ken. ‘Dat komt er nogal vrolijk uit.’ zegt Mesuka. Maar Ken kijkt dromend uit zijn ogen. ‘Hallo?’ Mesuka zwaait met haar hand voor het gezicht van Ken. Dan schrikt Ken. ‘Wat?’ ‘Ja, ik zei dat het er nogal vrolijk uitkwam, maar ik weet al hoe het komt.’ ‘Wat bedoel je?’ ‘Je zat te dagdromen. Was het leuk?’ ‘Wat?’ ‘Hallo? Die dagdroom van je!’ Ken lacht. ‘Nou ja… het is heel raar, maar…’ ‘Maar?’ ‘Ik loop naast het leukste en liefste meisje die ik ken en ik dagdroom er ook nog over!’ Mesuka weet niet waar ze moet kijken, dus kijkt ze maar naar de grond. ‘Waar ging het over?’ ‘Over…’ Toen bleef Ken stil. ‘Hey! Waarom zeg je niks meer?’
Ken begint te blozen. ‘Onee, zeker iets wat ik niet wil weten… Wat was je met mij van plan?’ ‘Niks.’ ‘Ik geloof je niet, Ken.’ Mesuka glimlacht. ‘Mesuka, ik wilde je overal kussen…’ Mesuka was stil, stil van verbazing. ‘Echt overal, waar je maar wilt… totdat je er gek van wordt!’ Mesuka laat de hand van Ken los. ‘Waarom laat je mijn hand los?’ ‘Omdat ik toch om de goede manier zit te twijfelen. Je denkt te ver door en daar hou ik niet van. Vooral als we nog lang geen relatie hebben!’ ‘Maar Mesuka…’ ‘Ik wil naar huis toe. Nu!’ Ken knikt. Hij kijkt op zijn horloge. ‘De bus komt over 25 minuten.’ ‘Dan loop ik wel naar huis toe.’ Mesuka begint meteen met lopen. ‘Mesuka wacht!’ Ken loopt hard naar Mesuka toe. ‘Mesuka, ik laat je niet alleen lopen. Het is niet veilig voor jou.’ ‘Nee, niet veilig voor jouw gedachten…’ Ken ziet dat er een traan van Mesuka’s wang afrolt. ‘Mesuka, wees niet boos om mijn gedachten. Het is alleen maar fantasie.’ ‘Fantasie of niet, jij bent op sex belust!’
Ken pakt de arm van Mesuka. Op die manier stopt Mesuka met lopen. Hij ziet dat Mesuka huilt. Hij probeert de tranen weg te vegen met zijn hand, maar Mesuka draait haar hoofd weg. ‘Mesuka, ik ben gek op je… maar ik wil je niet kwetsen!’ Mesuka kijkt niet naar Ken. ‘Wees niet bang voor mij, ik ben echt niet gevaarlijk en al helemaal niet op sex belust. Hoe kom je er nou bij?’ ‘Jouw zogezegde gedachten zeggen wat anders.’ ‘Het is fantasie, Mesuka… het is niet echt, ik ga dat ook echt niet doen, niet nu…’ Mesuka begint opeens tranen met tuiten te huilen. Ze omhelst Ken en laat hem niet meer los. ‘Ken, het spijt me… ik draaide door…’ ‘Het maakt niks uit, lieve Mesuka. Ik vergeef het je.’ Dan laat ze Ken weer los. ‘Lieve Mesuka?’ ‘Ja… mag dat niet?’ Mesuka begint te glimlachen. ‘Eigenlijk vind ik het wel erg leuk om te horen!’ ‘Dan ga ik dat vaker zeggen!’
‘Niet te vaak hoor!’ Mesuka glimlacht. Ken streelt het haar van Mesuka. ‘Maak je daar geen zorgen over, als jij wilt dat ik stop, dan doe ik dat.’ Mesuka voelt allemaal kriebels in haar buik die haar vrolijk maakt. ‘Ken?’ ‘Ja?’ Nog steeds staan ze, elkaar omarmd, naar elkaar te kijken. ‘Ik voel iets vrolijks in mij, het komt door jou.’ ‘Als het maar positief is en blijft.’ ‘Weet je… ik wilde deze gevoelens juist negeren, maar ik wordt er alleen maar spraakzaam van en vrolijk.’ ‘Zo wil ik je ook zien! Alleen maar lachen en genieten van het leven!’ ‘Ik weet niet wat ik moet zeggen…’ ‘Zeg dat je vrolijk bent.’ ‘Ik ben vrolijk, ik heb dan even gehuild, maar het is nu voorbij.’ ‘Je moet niet huilen om mij.’ ‘Ik was alleen maar overstuur.’ ‘Maar dat moet je niet doen!’ ‘Ik weet het, ik weet het nu…’ Mesuka begint Ken weer te omhelzen. ‘Maar Mesuka?’ ‘Ja?’ ‘Zouden we niet naar huis toegaan?’ Mesuka begint te lachen. ‘Dat was ik wel van plan, ja… Maar er is iets tussengekomen.’ ‘Wat precies?’ ‘Jij!’ ‘Is dat erg?’ ‘Nee, misschien heb je nog zin om wat te drinken…’ ‘Goed idee, dan gaan we daarna naar huis, goed?’ Mesuka laat Ken los en knikt. ‘Mag ik je daar wel weer omhelzen?’ ‘Wat ben je knuffelig vandaag! Niet normaal!’ ‘Sorry.’ Mesuka en Ken beginnen te lachen. ‘Sorry? Dat hoeft helemaal niet, ik vind het zelf hartstikke fijn. Maar ik moet een beetje wennen aan hoe je tegen mij doet.’ ‘Nou, dit is de verliefde Mesuka.’ ‘Prettig kennis te maken!’ Mesuka begint te lachen. Dan lopen ze hand in hand naar het koffiehuis waar ze eerder al waren.
|
|