|
Mesuka
Mar 2, 2004 7:55:33 GMT -5
Post by Francisca on Mar 2, 2004 7:55:33 GMT -5
hoi op andere fora heb ik deze fanfic geplaatst, behalve op mijn eigen (schande!!). Daarom dat ik begin met het posten van mijn fanfic die op dit moment 93 bladzijdes lang is. Sommigen kennen de fanfic al, ik was het eerst ook van plan om het alleen op 1 forum te plaatsen en later op mijn website te zetten. Mesuka is gebasseerd op Yu-Gi-Oh! al lijkt het er nu niet meer op... nu ik zo ver ben dat Mesuka een eigen verhaal is gaan leiden^^ Ik ben erg trots op mijn verhaal, daarom dat ik het waard vind om het te posten^^ HF Liefs Francisca ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ naam: Mesuka Kawai geslacht: vrouw kant: Mesuka weet niet waar ze bij hoort, ze is helemaal in de war. karakter: ze is erg verlegen, ze weet vaak niks te zeggen. Ze geeft vaak goede advies, soms lijkt het alsof ze de toekomst kan voorspellen. Ze kan goed luisteren en mensen beoordelen (veel mensenkennis). Ze vertrouwt mensen niet erg gauw, ze vertelt niemand over haar verleden. uiterlijk: Ze heeft lang donkerbruin haar, die ze soms in een vlecht heeft gedaan. Ze heeft donkerbruine ogen. Ze draagt wel eens oorbellen en ze heeft een ring om. kleding: Ze heeft een lichte broek aan met daarop een zwarte shirt (makkelijke kleding). Ze heeft een armband om haar rechterarm met ijzeren puntjes eraan, om haar nek heeft ze een ketting die lijkt op haar armband. Om haar linkerarm heeft ze een speciale armband. Millenium item: Millenium armband Achtergrondinformatie: Ze woont in een oud huis met nog een aantal mensen. Ze is opgegroeid bij haar opa en oma en weet niet wie haar ouders zijn en of ze in nog leven zijn. Ze studeert ICT (computers) en weet daarom heel goed met computers om te gaan. Ze is al van jongs af aan geïnteresseerd geweest in de geschiedenis van verschillende landen. Ze heeft geen vrienden omdat ze niets van haarzelf wil laten zien aan anderen, ze blijkt nogal mysterieus te zijn. Ze gaat vaak in met de ideeën van verschillende mensen, waardoor ze soms verkeerde dingen doet die slecht aflopen, maar ze wil juist goed zijn…
|
|
|
Mesuka
Mar 2, 2004 7:56:41 GMT -5
Post by Francisca on Mar 2, 2004 7:56:41 GMT -5
‘The odd e-mail’
Mesuka komt in het huis van Opa en Oma van een lange schooldag. Uitgeput laat ze zich vallen in een stoel. Oma ziet dat Mesuka uitgeput is en komt naar haar toe: ‘Kopje thee met een koekje, Mesuka?’ Mesuka schrikt op: ‘Graag Oma, ik had u helemaal niet gezien’ ‘Nou, ik was hier al’ Oma glimlacht. Oma gaat de keuken in en pakt een dienblad. Daar zet ze theekopjes, een theekan, suiker en melk op. Ze zou bijna de koekjes vergeten!! Ze pakt de koektrommel uit de kast en zet dit ook op het dienblad. Ondertussen pakt Mesuka haar agenda, ze kijkt na of ze huiswerk heeft. Oma komt de woonkamer binnen: ‘Mesuka, heb je vandaag nog wat te doen?’ ‘Nou, ik zie dat ik huiswerk moet maken, niet zo weinig ook. Ik moet geschiedenis, Engels en economie maken. Onee, geschiedenis en Engels heb ik al af. Dus dat valt mee.’
Oma schenkt de thee in. ‘2 suikerklontjes en een beetje melk, toch?’ Mesuka knikt. Oma biedt haar een koekje aan. ‘Lekker, Oma. Waar is Opa eigenlijk?’ ‘Opa is gaan wandelen. Hij gaat ook nog een aantal boodschappen doen. Was het een leuke dag vandaag?’ Mesuka eet het koekje op en slurpt aan de thee. ‘Ja, het was leuk, maar erg druk. Binnenkort heb ik een toetsenweek.’ ‘Dus dan wordt het lekker druk.’ Mesuka knikt. Het theekopje is leeg en Mesuka pakt haar tas en stopt daar haar agenda in. ‘Oma, ik ga huiswerk maken in de oude kamer.’ En Mesuka loopt de woonkamer uit. Haar oude kamer is op de 1e verdieping. Ze gooit haar tas in haar kamer en loopt naar de computer. Ze zet de computer aan en loopt de kamer uit. Ze kijkt naar de trap die naar zolder gaat.
Ze weet nog dat ze als klein kind altijd speelde met poppen op zolder. Mesuka had altijd de vermoeden dat door iets dat op zolder bevindt sinds haar ouders niet meer bij haar is. Ze weet niet of ze nog leven of ze overleden zijn. Ze loopt de kamer binnen en maakt haar huiswerk. Totdat ze op internet gaat en een e-mail binnenkrijgt:
‘Mesuka, kleine godin geef niet op, al zijn ze niet bij je de verdwijning kan omgekeerd worden de kaarten heb je in handen’
‘Mesuka, kleine godin?’ Ze kijkt raar naar het beeldscherm. ‘De verdwijning kan omgekeerd worden? Zijn mijn ouders verdwenen? En welke kaarten bedoelt… Van wie heb ik deze e-mail gekregen’ Ze kijkt naar de afzender, maar de e-mailadres komt haar niet bekend voor. Ze was helemaal verward. Ze liet het huiswerk voor wat het was en rende snel naar beneden. ‘Oma…’ Mesuka hijgde van het snel naar beneden rennen. ‘Mesuka, kind. Wat is er?’ ‘Ik wil nu weten: wat is er met mijn ouders gebeurd?’ Oma kijkt verdrietig. ‘Kind, dat weet ik zelfs niet…’ Oma gaat zitten op de bank. ‘Mesuka, als je het graag wilt weten… Ik kan je helpen met je zoektocht.’ Mesuka krijgt tranen in haar ogen en loopt snel naar boven. Oma roept nog wat na: ‘Mesuka, zelfs Opa weet niet wat er met je ouders zijn gebeurd!’ Mesuka blijft doorlopen en komt haar oude kamer binnen. Ze pakt haar spullen bij elkaar en wilt de computer afsluiten. Opeens bedenkt ze zich dat ze het beste de e-mail uit kan printen en dit doet ze. Opeens krijgt ze een ander e-mailtje. Deze is van school:
‘Beste Mesuka Kawai, Morgen (woensdag) valt Economie uit, door ziekte van de leraar. M.V.G.’
De computer sluit ze af en loopt naar zolder… Waarom weet ze niet… Ze heeft het gevoel dat hier het antwoord ligt… Ze zoekt een lichtknop, je kan geen hand voor ogen zien. Opeens gaat het felle licht aan en ze kijkt haar ogen uit. ‘Wow, het lijkt wel of ik in het verleden ben gekomen’ Ze ziet een bureau staan met allerlei laden. Ze ziet er een doosje liggen. Door haar nieuwsgierigheid wil ze dit openmaken, totdat Oma haar betrapt. ‘Mesuka Kawai! Ik had al een vermoeden dat je op zolder was. Wat had Opa en ik gezegd: je mag hier niet komen.’ ‘Dat zei u toen papa en mama er niet meer waren, hier is iets’ ‘Ja, nu heb je het gezien. Wil je nu vertrekken?’ Mesuka loopt naar beneden en pakt haar jas. Oma gaat Mesuka achterna. ‘Dag Oma’ Voordat Oma iets kon zeggen trok ze de deur achter zich dicht.
|
|
|
Mesuka
Mar 2, 2004 7:57:56 GMT -5
Post by Francisca on Mar 2, 2004 7:57:56 GMT -5
‘Shy or mysterious?’
Mesuka loopt naar haar huis en komt een meisje tegen. ‘Mesuka, ik dacht al… te lang bij je oma gezeten? Was het zo gezellig?’ Mesuka lacht niet: ‘Aiko, ik ben niet vrolijk’ ‘Dat ben je vaker niet, Mesuka. Vertel eens, wat is er gebeurd’ Aiko is een meisje met mooi lang zwart haar. Mesuka ontmoette haar als eerste toen ze kwam wonen in het grote huis. Mesuka kijkt voor haar uit. ‘Ik heb in de gaten dat je er nu niet over wil praten. Ik zal over iets anders praten, bijvoorbeeld wat we gaan eten’ Aiko begint te glimlachen. ‘Mesuka?’ ‘Ja, wat is er?’ ‘Waar heb je zin in?’ ‘Om te eten? Eeh, wat is er van het huishoudgeld over?’ ‘Laat eens kijken, gister was er nog 50 euro over, voor de rest van de week.’ ‘Dat lukt wel, denk ik. Laten we kijken wat we nog in voorraad hebben, okee?’
Toen ze in het huis was zaten er 2 jongens aan de chips. ‘Mesuka! Fijn je te zien! Ik begin honger te krijgen.’ De jongens, Ray en Ken, begonnen te lachen. ‘Aiko, wil je de chips ook in voorraad nemen? De kleintjes weten niet dat ze niet mogen snoepen vóór het eten.’ Aiko pakt de zak chips af: ‘Je moet luisteren naar mama.’ En steekt haar tong uit. Mesuka kijkt in de voorraadkast. ‘Dat wordt makkelijk eten, of wilt iemand rijst eten?’ Ken staat op: ‘Rijst is altijd welkom’ ‘Je wilt droog rijst eten, zeker? Dat is alles wat we hebben.’ Aiko wijst naar iets wat in de kast staat. ‘Er is wel saus en ik had gister uien en tomaat gekocht’ ‘Nou, dat wordt lekker!’ Mesuka begint te glimlachen. ‘Kijk dat wilde ik zien, die glimlach! Ik heb dat al lang niet meer gezien. Nu ik erover nadenk… ik heb je nooit zien lachen!’ ‘Ik ga wat melk halen en wat fris, en natuurlijk een DICHTE zak chips.’ Mesuka knipoogt naar Ken, hij bloost.
Mesuka legt haar tas in haar slaapkamer. Ze zet muziek aan. ‘Mesuka?’ Mesuka draait om, het is Aiko. ‘Er is iemand aan de telefoon. Die wilt je dringend spreken.’ ‘Wie is het?’ ‘Je oma.’ Mesuka loopt naar de telefoon. ‘Hallo Oma, waar wilt u het over hebben?’ ‘Mesuka, het spijt mij en Opa.’ ‘Voor wat, Oma?’ ‘Dat we niet weten wat er met papa en mama is gebeurd. Ik wil nog wel over iets praten met je, over je verleden. Wanneer kan je weer langskomen?’ ‘Hmm, ik kan morgen na schooltijd wel’ ‘Okee, dan zie ik je dan.’ Mesuka hangt op. ‘Waar wilt Oma over praten? Mijn verleden? Die ken ik toch?’
Verward loopt ze naar de keuken. Aiko kijkt Mesuka aan. ‘Wat heeft je oma gezegd?’ ‘Iets verwarrend… of ik morgen weer langskom.’ ‘Dat is toch niet verwarrend?’ ‘Nee, ach laat maar.’ Aiko glimlacht: ‘Ach, ik heb de rijst in het water gedaan en ben nu bezig met tomaten snijden. Ken gaat zometeen de uien snijden.’ ‘Ik ga boodschappen doen.’ Mesuka pakt haar jas. ‘Ik ga met je mee!’ Ken staat opeens voor Mesuka. ‘Tenminste als je het niet erg vindt.’ Mesuka wordt stil en zegt zacht: ‘Ja is goed, neem je het geld mee?’ ‘Wat ga je mee, Ken? Je zou uitjes snijden!’ ‘Dat doet Ray wel!’
Onderweg naar de winkel praat Ken over school: ‘Het is vaak zo rommelig dat we niet eens weten of we nog wel les krijgen. Dat is toch raar?’ Mesuka kijkt voor zich uit. ‘Mesuka?’ Mesuka kijkt recht in Ken’s ogen, maar kijkt meteen naar de grond. ‘Verlegen?’ Mesuka loopt de winkel in: ‘Ik heb je niks te vertellen.’ En pakt een mandje. ‘We hebben melk, fris en chips nodig. Mocht je aan iets anders denken, zeg dat dan!’
Ken loopt achter Mesuka aan. ‘Mesuka, luister naar me. Ik wil graag meer van je weten.’ ‘Ik ken mezelf niet eens, dus hoe kan ik mij eigen voorstellen?’ ‘Sorry, het was niet mijn bedoeling je van slag te maken.’ ‘Het is goed, Ken. Laten we nou onze spullen pakken en afrekenen, dan komen we op tijd voor het eten.’
|
|
|
Mesuka
Mar 2, 2004 7:59:11 GMT -5
Post by Francisca on Mar 2, 2004 7:59:11 GMT -5
‘Do I know you?’
Ken en Mesuka waren op tijd thuis. ‘Zo zo, is boodschappen doen zo leuk?’ ‘Haha, Aiko… we zijn 30 minuten weggeweest, zo doe ik er normaal ook over!’ ‘Ja, maar nu was Ken er ook bij…’ Aiko begint Mesuka raar aan te kijken, alsof ze zat te wachten op een antwoord van “Ja je hebt gelijk”. Maar Mesuka zette de boodschappen op de tafel en begon het in de kast te zetten. ‘Ik heb niks bijzonders te melden.’ ‘Weet je het zeker? Die Ken ziet je wel zitten.’ ‘Ja, als ik zit op een stoel ja!!’ ‘Doe niet zo grappig, Mesuka. Er is meer dan je denkt, tenminste bij Ken.’ ‘Laten we nou het eten afmaken, voordat ik honger krijg! Waar is Ray eigenlijk?’ ‘Ray? Die is huilen.’ ‘Huilen?’ ‘Huilen van het uien snijden.’ Aiko en Mesuka beginnen keihard te lachen. ‘Wat valt er te lachen dames?’ Ken komt binnenlopen. ‘Wat heb je nou weer met je haar gedaan?’ Ray staat achter Ken. ‘Eeh…’ Ken begint te blozen. ‘Ga nou maar tafeldekken, huilebalk. Dan heb je tenminste wat gedaan vandaag!’ Ray kijkt Aiko gemeen aan.
Als Aiko het eten op tafel zet gaat de telefoon. ‘Ik pak hem wel.’ Mesuka loopt naar de telefoon en neemt op: ‘Met Mesuka.’ ‘Mesuka? Dit is Opa.’ ‘Hallo Opa, hoe gaat het met u?’ ‘Hartstikke goed! Mag ik weten hoe laat je precies komt morgen?’ ‘Hmm, om 4 uur. Is dat goed?’ ‘Ja hoor! Oma wilde dat weten, omdat ze dan rekening met je kan houden.’ ‘Hoezo?’ ‘Nou, ze gaat boodschappen doen.’ ‘Okee, dan zie ik jullie dan!’ ‘Dag Mesuka.’ ‘Dag Opa.’ Toen Mesuka de hoorn op de haak legt denkt ze: ‘Vreemd, maar Opa heeft vandaag boodschappen gedaan, misschien is hij wat vergeten. Of is hij helemaal vergeten boodschappen te doen!’ Mesuka begint te glimlachen.
‘Wie was het?’ ‘Mijn opa, hij wilde weten hoelaat ik morgen langskom.’ ‘Maar je bent vandaag toch ook geweest?’ ‘Ja, dat klopt. Maar eeh… ik heb mijn opa niet gesproken, hij wilde mij nog wat geven.’ Mesuka wist dat dit niet waar was, maar ja… het gaat ze ook niet aan! ‘Nou ja, dat maakt niks uit. Maar eeh… we gaan nu eten anders is het eten koud, toch Mesuka?’ Aiko zet een kan water op tafel en gaat zitten. Mesuka gaat ook zitten… naast Ken. Aiko begint te glimlachen en kijkt naar Mesuka. ‘Wat?’ Mesuka raakt geirriteerd. ‘Owh, niks.’ Als ze alle 4 hun eten op hebben zegt Aiko: ‘Ray, afwassen!!’ ‘Ik ruim wel op.’ Mesuka begint met opruimen. ‘Eeh…’ Ken wilde wat zeggen, alleen er kwam niks uit zijn mond. ‘Ken? Wil je afdrogen?’ Ken wilde nee schudden, maar Aiko praat er al snel overheen. ‘Okee, dat is lief van je Ken! Kom Mesuka, laten wij lekker praten.’ Alleen heeft Mesuka er geen zin in. ‘Aiko, vandaag niet.’ En Mesuka loopt haar kamer binnen en doet de deur dicht. Ze zet de muziek hard aan en zingt mee. Aiko kijkt heel raar en start de computer op in de studiekamer. ‘Aiko?’ Ken staat in de kamer en kijkt naar de grond. ‘Ja?’ ‘Mag ik je wat vragen?’ ‘Dat mag zeker, Ken!’ ‘Nou… eeh… ik…’ ‘Vertel nou maar gewoon wat je wilt vragen!’ ‘Okee, ik wilde Mesuka vanmiddag vragen of ze… Nou, ik wilde meer van haar weten, alleen ze is erg moeilijk.’ ‘Vertel mij wat! Ze is erg wisselvallig. Ze lacht amper en ik weet amper wat van haar, toch is ze aardig!’ ‘Klopt, ze is erg aardig, ook al is ze zo mysterieus. Maar kan je misschien proberen dat we met z’n drieen of eventueel met Ray erbij zo’n vragenrondje doen en zo proberen haar beter te leren kennen.’ ‘Wat een goed idee!! Ken je hebt goeie ideeën. Ik zal meteen vragen of ze daaraan mee wilt doen, tenminste als ze de deur opendoet!’ ‘Ik zal een aantal vragen verzinnen.’ ‘Is goed.’
Mesuka pakt een boek en krabbelt er wat in.
‘Wie ben ik? Wie ben jij? Ik ben onbekend in mijn eigen verleden, ik… ik ben de weg kwijt.’
Dan hoor ze gebonkt op de deur. Ze kijkt naar de deur, maar loopt naar de radio en zet het zachter. ‘Mesuka?’ ‘Ik kom eraan!’ Mesuka doet de deur open en ziet Aiko voor de deur staan. ‘Aiko, kom maar binnen.’ ‘Mag ik naar binnen?’ Aiko kijkt eerst verbaast en begint dan de glimlachen. ‘Ja… kom maar binnen, voordat je moeilijk gaat doen.’ ‘Nou, ik wilde vragen of je straks wilde meedoen aan een spelletje. Beetje vrolijk doen, afleiding ofzo. Heb je er zin in?’ Aiko kijkt Mesuka lief aan. ‘Aaaaah, please?’ ‘Nou ja, ik weet niet.’ ‘Aaah, kom op! Het is een leuk spel. Ken en Ray doen ook mee.’ ‘Ohja? Ik weet niet, ik denk er maar over na.’ ‘Okee, is goed.’ Aiko kijkt niet echt vrolijk meer en loopt de kamer uit. ‘Ik hoor het wel goed?’ Mesuka knikt en doet de deur dicht.
|
|
|
Mesuka
Mar 2, 2004 8:00:23 GMT -5
Post by Francisca on Mar 2, 2004 8:00:23 GMT -5
‘The past: Friend or enemy?’
‘En? Wat heeft ze gezegd?’ Ken zit aan de keukentafel met pen en papier voor zich. ‘Ze weet het niet. Ze denkt er nog over na.’ Aiko gaat belabberd op een stoel zitten. ‘Heb jij al wat vragen verzonnen dan?’ Ken knikt. ‘Ohja? Laat eens zien?’ Aiko pakt het papier en begint hardop te lezen: ‘Wat deed je het liefst toen je klein was? Wat is de leukste herinnering uit je verleden? Wat doe je liever internet of op familiebezoek? Wat is je lievelingsdier? Welk kaartspel vindt je het leukste om te spelen? Nou, het zijn goede vragen, maar je hebt ze eerder uit interesse naar Mesuka de vragen verzonnen. Wat als Ray de vraag moet beantwoorden of ik, of jij?’ Ken kijkt Aiko aan: ‘Ja, dat klopt. Maar ik zei toch niet dat ik klaar was?’ ‘Okee, wat dacht je van “Wie vindt je leuker? Ken of Ray?” Leuke vraag nietwaar?’ ‘Ken begint te blozen: ‘Die vraag was zeker voor jou bedoelt, nietwaar?’
Aiko begint hardop te lachen: ‘Nee, domkop! Voor Mesuka natuurlijk! Zet natuurlijk daaronder wel onze namen erbij, als jij of Ray het kaartje trekt dus mag kiezen tussen mij en Mesuka!’ Ken schrijft wat op. Ray komt naar binnen: ‘Nou, die Mesuka is echt saai! Ze heeft alleen dezelfde muziek opstaan.’ ‘Vindt je die muziek niet mooi dan?’ Aiko kijkt Ray vragend aan. ‘Nou, soms luister ik er wel naar. Maar als ik het al 100 keer gehoord heb, begint het te irriteren!’ ‘Doe je mee met een spelletje?’ ‘Wat voor spelletje?’ ‘Nou, Ken kwam ermee. Je pakt een kaartje en leest de vraag op, die je moet beantwoorden.’ ‘Vragen? Saaie vragen?’ ‘Nee, niet echt. Misschien als Mesuka meedoet dat je haar leert kennen.’ Ray kijkt naar Ken. Ken schrijft nog steeds wat op. ‘Owh, nou is het duidelijk. Ken heeft interesse in Mesuka, nietwaar?’ Ray geeft een zachte klap op Ken’s schouder en begint te lachen. Ken staat op en loopt weg. Hij hoort Ray nog lachen.
Ken loopt richting de kamer van Mesuka en klopt aan. Mesuka hoort het en doet de deur open. ‘Hai die Ken!’ Ken ziet Mesuka glimlachen. ‘Kom je straks ook?’ Mesuka fronst: ‘Met dat spelletje? Misschien, ik weet niet.’ ‘Mag ik binnenkomen?’ Mesuka kijkt naar de grond en tikt met haar vingers tegen de deur. Mesuka zucht heel diep: ‘Okee, kom maar binnen.’ Ken komt binnen in een donkere kamer. ‘Wow, je hebt best een mooie kamer, dat was mij nooit opgevallen.’ ‘Dankjewel. Toen ik in deze kamer voor het eerst binnenkwam was het wit. Ik heb gevraagd of ik het mocht verven en daar was toestemming voor gegeven. Ik wilde donkere kleuren paars gebruiken, maar er is meer lichtpaars te vinden in mijn kamer.’ ‘Dat maakt het mooier.’ ‘Dankjewel.’ Ken gaat op het bed zitten en Mesuka op de bureaustoel. Ze kijken minuten voor zich uit, totdat Ken opstaat. ‘Eeh… ik ga er weer vandoor.’ ‘Okee, dag.’ De deur klapt achter Ken dicht. Hij hoorde geen gerommel aan de deur en het muziek ging ook niet harder. Als Ken de keuken in loopt komt Ken oog in oog te staan met Aiko. ‘En? Wordt het wat?’ Ken pakt een glas en vult dit met water. ‘Nee, ik denk niet dat ze komt.’ ‘Dat bedoel ik niet, dat weet je best!’ ‘Ik weet het, ik heb geen zin om een goed antwoord te verzinnen.’ ‘Dus je denkt niet dat ze komt?’ ‘Wie weet verrast ze ons!’
Mesuka staat om de hoek van de keuken en luistert naar Aiko en Ken. ‘Dat zal wel niet, al is ze vaak wisselvallig.’ ‘Daar kan ze niks aan doen,’ zegt Ken. ‘Onee? Als ze meer open was tegen ons dan had ik wat anders gezegd!’ Ken wordt boos en geeft een harde klap tegen de tafel. Hij draait zich om en loopt weg, de keuken uit en ziet Mesuka. ‘Mesuka, blijf uit de buurt van Aiko. Ze is niet echt aardig vandaag.’ En Ken loopt met een glimlach verder, de studiekamer in. Mesuka loopt de keuken binnen en pakt een glas en vult dit met melk. ‘Mesuka, vindt je mij aardig?’ ‘Bewaar die vraag voor later, ik heb even geen zin.’ Mesuka loopt ook de studiekamer binnen en ziet dat de computer vrij is.
‘Nu ga ik even internetten!’ Mesuka’s gezicht wordt meteen vrolijk en ze springt erachter. Ze ziet meteen dat ze een nieuwe e-mail heeft. ‘Ohja, ik kan later naar school, economie valt uit!’ Ray komt binnenlopen met een stripboek: ‘Ik ook, bij mij valt Engels uit. Die lerares is eindelijk overspannen geraakt!’ Ray heeft een grote glimlach op zijn mond staan, waarop Ken reageert: ‘Lekker aardig weer, Ray! Ze is zeker overspannen geraakt door jou of niet?’ Mesuka kijkt wat het voor e-mailtje is. Het is van Sora, haar nichtje:
‘Hoi hoi,
Ik dacht laat ik maar een e-mailtje sturen, Dat had ik beloofd, nietwaar? Nou, ik kom vrijdag langs bij Opa en Oma, misschien dat je er ook ben, kunnen we lekker kletsen!!
Liefs
Sora’
Ray kijkt over de schouder mee van Mesuka. ‘Sora? Is dat niet dat mooie meisje die hier een aantal maanden geleden je kwam helpen met iets?’ Mesuka denkt na: ‘Klopt!’ Sora was even geleden gaan helpen met verven, dat vond Mesuka wel leuk. ‘Ze kwam verven, nietwaar?’ ‘Klopt helemaal!’ ‘Waarom komt ze niet meer, ze is best een leuk meisje.’ ‘Ach, je kent dat wel. School: druk, druk, druk!!’ ‘Dat is een smoesje, maar ach, als ze vrijdag toch langskomt bij je opa en oma, dan kan je haar net zo goed meenemen.’ ‘Ik zal het haar vragen.’ Opeens denkt Mesuka aan dat rare e-mailtje van vanmiddag: ‘Mesuka, kleine godin’ Ze krijgt een koude rilling over haar rug. ‘geef niet op, al zijn ze niet bij je’ Mesuka klikt op “beantwoorden”:
‘Sora, ik ben er op vrijdag!! Hoelaat ben je er? Misschien dat je langs wilt komen bij mijn huis, mijn mede-bewoners willen je weer zien!
Dag Mesuka’
‘de verdwijning kan omgekeerd worden’ Mesuka klikt op verzenden. Ze wordt gek van die woorden in haar hoofd! “Van wie was de e-mail? Hoe kan ‘de’ verdwijning omgekeerd worden? Wie is er verdwenen? Mijn ouders?” ‘de kaarten heb je in handen’ “Kaarten? Wat voor kaarten?” Mesuka kijkt achter haar. Ken schrijft op papier en knipt het. Ray zit op de bank en lacht om wat er in het stripboek staat. Mesuka sluit de computer af en loopt de studiekamer uit. Ze blijft staan in de gang. “Waarom is mijn verleden mij onbekend? Is het een verleden waar niemand het over wilt hebben en daarom het verbergt?” Mesuka loopt naar haar kamer. “Zal ik maar meedoen met dat spel? Misschien zijn het vragen die ik morgen kan vragen aan Opa en Oma.” Mesuka laat zich vallen op haar bed. Ze ziet haar tas liggen, ze pakt haar tas en maakt het open. Mesuka zegt zacht tegen haar zelf: ‘Laat ik maar huiswerk maken.’
|
|
|
Mesuka
Mar 2, 2004 8:01:35 GMT -5
Post by Francisca on Mar 2, 2004 8:01:35 GMT -5
‘The past: Friend or enemy?’ deel 2
Als Mesuka midden in haar Engelse opdracht zit wordt er geklopt op de deur. Mesuka schrikt van het geklop en zit rechtop haar bureaustoel. Mesuka kijkt verwart om haar heen, als er nog een keer wordt geklopt staat Mesuka meteen op. ‘Mesuka? Doe even open!’ Dat was Aiko. Mesuka doet de deur open. ‘Sorry, ik was erg geconcentreerd in mijn huiswerk.’ ‘Dat geeft niet, ik wilde weten hoe het met je gaat!’ ‘Prima.’ ‘Ik hoorde dat die nicht van je langskomt.’ ‘Van wie heb je dat gehoord?’ ‘Van Ray natuurlijk, want Ken wist van niks.’ ‘Nou ja, ik hoor het nog, want ik heb de vraag naar haar gemaild.’ ‘Het lijkt mij wel leuk, want ze heeft je heel veel geholpen toen met het verven. Maar ik ga weer, mocht je nog zin hebben over een half uur gaan we met z’n allen dat spel doen met natuurlijk chips.’ Aiko glimlacht en loopt naar de deur. ‘Okee?’ Mesuka knikt. ‘Ik denk er nog over na. Okee?’ Aiko draait zich om en doet de deur dicht.
Mesuka gaat weer aan haar bureau zitten. Ze pakt een los papiertje en ziet haar gedicht staan:
‘Wie ben ik? Wie ben jij? Ik ben onbekend in mijn eigen verleden, ik… ik ben de weg kwijt.’
Maar schrijft erachteraan:
‘Pas als ik mijzelf leer kennen, leer ik mijn verleden kennen, dan ben ik een bekende, een bekende voor mijzelf en iedereen.’
Mesuka pakt haar agenda en begint erin te tekenen, totdat ze weer denkt aan het e-mailtje. Ze stuift op en gaat naar de studiekamer. Ken schrikt op van dat Mesuka zo de kamer inkomt en wilt wat zeggen. Mesuka start internet op en kijkt naar het e-mailtje. Ze klikt op ‘beantwoorden’:
‘Aan wie dit schreef: ik wil graag meer weten over mijn verleden, ik weet niet wat ik moet omkeren, want wie is er verdwenen? Welke kaarten heb ik en waarom wordt ik kleine godin genoemd? Graag zo snel mogelijk antwoord.
Mesuka’
Mesuka klikt op verzenden en kijkt achter haar. Ze ziet Ken zitten op de bank. Hij knipt rechthoekige kaartjes. Mesuka loopt de kamer uit. Ze hoort gelach uit de keuken, maar ze loopt door tot haar kamer. Ze doet de deur dicht en ademt diep in en uit en laat zich vallen op het bed. Ze pakt een knuffeltje en klemt het tussen haar armen. Ze doet haar ogen dicht en houdt haar knuffeltje nog meer vast. Als ze haar ogen opendoet ziet ze de tijd. Ze twijfelt geen seconde en loopt haar kamer uit, de keuken in. Ray kijkt verbaast naar Mesuka. ‘Jou had ik hier niet verwacht!’ Mesuka reageert er niet op en gaat zitten op een stoel. ‘Wil je fris?’ Mesuka knikt. Aiko pakt een glas en vult dit met fris en zet het op tafel. ‘Nou, Ken heeft allerlei vragen gemaakt, iedereen pakt een kaartje en stelt de vraag en beantwoord het zo snel mogelijk. Niet zo moeilijk spel denk ik zelf.’ Aiko gaat zitten en kijkt naar Mesuka. Mesuka heeft het gevoel dat ze moet beginnen en glimlacht. ‘Ray, jij mag beginnen. Ik denk dat iedereen dat wel goed vindt.’ Ray zucht en pakt een kaartje. ‘Als je op vakantie mag, welk land kies dan jij uit?’ Ray zucht nog een keer. ‘Wat een stomme vraag, maar goed… ik zou dan graag naar Amerika willen. Mooi grootland, dus genoeg avontuur te vinden.’ Ken pakt het volgende kaartje. ‘Wat is je lievelingsdier? Eeh, dat is een kat natuurlijk!’ Mesuka was aan de beurt. ‘Wat doe je liever internet of op familiebezoek? Eigenlijk beide, maar toch ga ik liever op familiebezoek, familie is belangrijk voor mij.’ Aiko knikt alsof ze het begrijpt en pakt het volgende kaartje. ‘Kies uit: school of werken? Ik werk liever, dan krijg ik geld, voor school niet!’ Ray pakt een kaart. ‘Wat wil je later worden? Later? Nou ja, ik weet nog niet, het liefst wil ik een eigen bedrijf in bijv. computers ofzo.’ ‘Dat is interessant zeg?’ Ken kijkt Ray boeiend aan. ‘Tja, computers zijn erg interessant, ik doe er veel mee.’ ‘Hmmm…’ Ken heeft een kaartje voor zich en kijkt bedenkelijk. ‘Kom op, zeg eens wat er op die kaart staat!’ Ken kijkt Aiko niet erg vrolijk aan en zucht. ‘Wie vindt je leuker? Mesuka of Aiko?’ Mesuka schrok van de vraag. ‘Mesuka, verder wil ik zeggen dat dit vriendschappelijk is.’
Mesuka pakt een kaart. ‘Wat is de leukste herinnering uit je verleden?’ Mesuka had dit verwacht… ‘Geen.’ Aiko kijkt Mesuka raar aan. ‘Geen?’ ‘Ja, dat zei ik toch? Nou ben jij aan de beurt.’ Aiko wilde nog tegensputteren maar Mesuka had al een kaartje aan haar gegeven. ‘Wat is het eerste wat je doet als je uit bed stapt? Nou ja, dan probeer ik mijn ogen open te doen en open te houden en loop ik meteen de badkamer in. Nog meer weten?’ Ken en Ray schudden met hun hoofd. Ray pakt snel een kaartje en kijkt vrolijk. ‘Wat deed je het liefst toen je klein was? Haha, dat is grappig, ik vond het altijd leuk om met autootjes te spelen.’ Ken pakt meteen een kaartje. ‘Kies uit: vakantie in binnenland of vakantie in het buitenland?’ Ken denkt na. ‘Maakt mij niet veel uit, als het maar een leuke vakantie is.’ Mesuka kijkt op de klok, het is nog niet eens een kwartier verder. ‘Welk kaartspel vindt je het leukste om te spelen?’ Mesuka keek op van de vraag… “kaarten? De kaarten heb ik in handen” dacht ze. ‘Eeh, dat spel op de computer, Mahjong is ook leuk.’ ‘Laten we stoppen, laten we praten over wat we vandaag gedaan hebben.’ Aiko pakt de stapel kaartjes en legt het op de koelkast.
‘Mesuka, ik vond het fijn dat je erbij was.’ Mesuka kijkt Ken aan. ‘Het is goed, Ken. Maar als je het niet erg vindt, dan ga ik nu weer ervandoor.’ Mesuka neemt haar glas mee en loopt rustig de keuken uit. ‘Wacht, dan loop ik met je mee.’ Ken staat meteen op en loopt achter Mesuka aan. ‘Vond je het niet leuk, Mesuka?’ ‘Jawel hoor, maar jij kent mijn verleden niet, zelfs ik niet.’ ‘Hoezo, kan je er niks meer van herinneren dan?’ ‘Nee, misschien dat mijn opa en oma het morgen vertellen.’ ‘Weten zij er wel van dan?’ ‘Dat denk ik, maar ze hebben er niks over verteld.’ ‘Waarom wachten ze er dan zo lang mee dan?’ Mesuka doet de deur van haar kamer open. ‘Weet ik niet, ik zou het eens vragen aan mijn opa en oma.’ ‘Okee, dat is goed. Mocht je nog wat willen vertellen. Ik wil het graag horen, want je kan het altijd vertellen!’ Mesuka knikt twijfelachtig en doet de deur dicht. Ken blijft nog 10 seconden staan voor de deur en loopt daarna weg.
Mesuka laat zich vallen op haar bed en kijkt naar haar bureau. Ze doet een lamp aan die bij het bed bevindt. Ze draait zich om en kijkt voor zich uit. “Morgen zal Opa en Oma mij vertellen wat er is, dan zal ik hopelijk mijn verleden leren kennen.” Opeens komen er tranen uit de ogen van Mesuka rollen. Mesuka probeert haar ogen te drogen, maar er blijven nog steeds tranen eruit rollen. Mesuka doet haar ogen dicht en begint te fantaseren. “Wat als mijn ouders opeens voor de deur komen te staan?” denkt ze.
|
|
|
Mesuka
Mar 31, 2004 5:14:34 GMT -5
Post by Francisca on Mar 31, 2004 5:14:34 GMT -5
The tears I cried…
Mesuka schrikt opeens wakker van een deur die hard dichtklapt. Mesuka kijkt meteen naar de klok, het is 8 uur. Ze staat meteen op en kijkt op haar heen. ‘Ik heb in mijn kleren geslapen,’ zegt ze zacht. Ze doet de kastdeur open en pakt meteen een lichte broek met een zwarte shirt. Ze loopt naar de badkamer en legt haar kleren op grond. Ze doet meteen de douche aan en trekt haar kleren uit. Als ze onder de douche wilt stappen hoort ze iemand kloppen op de deur. ‘Mesuka, zullen we zometeen een ‘moningu’ nemen?’ Dat was de stem van Ken. ‘Ja, is goed.’ Mesuka staat onder de warme stralen, het water gaf Mesuka een fijn gevoel. Als Mesuka klaar was met douchen en zich heeft afgedroogd pakt ze haar kleren en doet dit aan. Ze borstelt haar haren en doet dit in een staart. Als ze de keuken inloopt ziet ze Ken zitten.
‘Hai die Mesuka, ik hoop dat ik je niet wakker hebt gemaakt.’ ‘Ik raakte alleen wakker van een deur die hard dichtklapte.’ ‘Dat was ik, sorry.’ ‘Dat maakt niet uit, want ik had niet later uit bed moeten komen, ook al was ik het eerste uur vrij.’ ‘Okee, daar ben ik blij om. De rest is al weg, Ray moest toch eerder naar school.’ ‘Okee, ik zal mijn tas inpakken, dan kan ik met je mee.’ ‘Is goed, ik wacht wel.’ Mesuka loopt rustig de hal in richting haar kamer en kijkt hoe de muren wit zijn. Als ze haar kamer inloopt pakt ze meteen haar agenda en bekijkt ze haar rooster. Engels, ICT en Economie ziet ze staan, ze pakt haar Engels boek en haar aantekeningenmap en stopt dit in haar tas en loopt meteen terug naar de keuken.
‘Heb je nog een interessante dag vandaag?’ ‘Hmm, ja ICT… verder niks.’ ‘Okee, ik heb Engels en geschiedenis vandaag. Ik heb ook nog een gastcollege, niet echt leuk.’ ‘Gastcollege? Bij ons is dat een gastles.’ Mesuka laat een glimlach zien, dat Ken erg bevalt. ‘Die glimlach moet je vaker laten zien, dat staat leuk bij je.’ ‘Laten we gaan, het is al half negen en ik wil echt op tijd op school zijn.’ ‘Is goed.’ Ken staat op en pakt zijn jas, als Mesuka ook bij de kapstok is geeft hij de jas van Mesuka aan. ‘Dankjewel,’ zegt Mesuka zacht. Bijna vergeet ze haar tas. Ze loopt nog terug om het te pakken. De deur gaat hard dicht en Ken doet de deur extra op slot. Dan lopen ze richting de koffiebar. Ken doet de deur open en laat Mesuka als eerste de koffiebar inlopen. ‘Heb je zin in koffie, geroosterd brood met een eitje?’ ‘Ja lekker, daar heb ik echt zin in.’ Mesuka laat weer haar glimlach zien.
Als Ken de plateaus plaatst op de tafel ziet hij Mesuka naar buiten kijken. ‘Is er wat interessants te zien?’ Dat kwam niet goed uit Kens mond, maar Mesuka reageert er niet op. Als Ken gaat zitten ziet hij tranen rollen over haar wangen. ‘Mesuka? Waarom ben je verdrietig?’ Mesuka kijkt naar Ken, maar geeft geen antwoord. ‘Je mag het altijd zeggen tegen mij, hoor!’ Mesuka droogt haar tranen en pakt haar koffie. ‘Ken… ik wil er nu even niet over hebben.’ ‘Dat is goed, hoor. Laten we eten, anders kom jij te laat op school.’ ‘Dat is goed.’
Als Mesuka haar ontbijt op heeft wilt ze haar tas pakken. ‘Wacht, ik loop wel met je mee.’ ‘Dat hoeft niet.’ ‘Ach, ik heb pas heel laat les, ik kan dus makkelijk met je mee lopen.’ ‘Okee, als je het graag wil.’ Het blijft stil. Ken doet zijn jas aan. ‘Ik wil dat graag!’ Ken kijkt vrolijk naar Mesuka. Mesuka trekt haastig haar jas aan en pakt haar tas. ‘Kom nou! Anders kom ik echt te laat!’ ‘Okee, ik ben klaar.’ Rustig lopen ze de koffiebar uit, naar buiten. De hele weg naar Mesuka’s school blijven ze stil. Ze zeggen geen woord tegen elkaar. Mesuka kijkt naar de grond. Als ze bij school zijn kijkt Ken op zijn horloge. ‘Het is 10 voor 10.’ ‘Dan ben ik op tijd.’ ‘Okee, dan… ga ik maar weer.’ ‘Is goed, bedankt dat je bent meegelopen.’
‘Geen probleem, ik zie je vanmiddag weer.’ ‘Ja, is goed. Nee, ik zie je tegen de avond weer, want ik ga eerst naar mijn opa en oma.’ ‘Oja, leuk familie bezoeken!’ ‘Nou… ik denk dat mijn opa en oma mij iets belangrijks gaan vertellen.’ Mesuka’s ogen worden nat. Ze draait zich meteen om en loopt de school in. Achter zich hoort ze nog dat ze geroepen wordt, maar ze wilt niet meer omdraaien. “Mijn tranen worden gedroogd, na vanmiddag,” denkt Mesuka.
|
|
|
Mesuka
Mar 31, 2004 5:15:17 GMT -5
Post by Francisca on Mar 31, 2004 5:15:17 GMT -5
… Now I want to dry it…
Als de school uit is, loopt Mesuka naar haar kluisje. Er loopt een jongen langs haar heen, wat haar niet eerder was opgevallen, want hij heeft een grappig haardracht. Mesuka draait zich om en wilt hem beter bekijken. Het is een kleine jongen met een ketting om, die lijkt op een omgekeerde piramide. Als de jongen uit zicht is draait Mesuka weer om. “Wat een leuke jongen die ziet er lief uit,” denkt Mesuka. Ze pakt haar boeken en propt dit in haar tas. Ze loopt snel de school uit richting haar opa’s en oma’s huis.
Als Mesuka eindelijk bij het huis is, klopt ze zachtjes aan. Haar handen trillen. Oma doet open. ‘Hallo Mesuka, ik dacht dat je later zou komen, maar kom binnen.’ Mesuka zegt niks en loopt rustig naar binnen. Met trillende handen doet ze haar jas open. ‘Wat zit je te trillen? Is het koud buiten?’ Mesuka knikt en doet haar jas uit. ‘Dat zou je niet zeggen. Wil je een kopje thee?’ Mesuka knikt nog een keer en ze loopt achter Oma aan naar de woonkamer. Mesuka laat zich vallen op de stoel en zet haar tas naast de stoel. ‘Vermoeiende dag op school?’ Oma staat nog in de keuken. ‘Nee, valt wel mee.’ Opeens hoort Mesuka gerommel aan de voordeur, dat is Opa die thuiskomt. ‘Hallo Mesuka, fijn je te zien.’ ‘Hallo Opa.’ ‘Laten we eerst een kopje thee krijgen met een koekje.’ ‘Dat zal er wel ingaan, toch Mesuka?’
Oma komt met een dienblad aanlopen en zet dit op de tafel. ‘Alstublieft, een lekker kopje thee met een lekker koekje.’ ‘Mesuka, ik zal meteen bij de kern beginnen: jouw vader en moeder leven nog.’ Mesuka kijkt Opa verbaast. ‘Waar zijn ze dan?’ ‘Ik kan het je niet vertellen hoe het precies is gegaan, ik weet wel dat ze zijn verdwenen.’ ‘Mesuka, 10 jaar geleden hebben we ze voor het laatst gezien. Ze gingen voor een vakantie naar Egypte en wij mochten op jouw passen. We hebben nog een kaartje ontvangen waarin stond dat Egypte erg mooi is, maar dat was het laatste dat we van jouw ouders hebben gehoord.’ Oma kijkt meteen verdrietiger. ‘Ik snap gewoon niet waarom ze naar Afrika zijn gegaan, terwijl Annik en Tsubasa niet eens in Afrika geïnteresseerd.’ Oma kijkt Opa aan.
‘Klopt, daar heb je gelijk in. Ze wilden graag naar Amerika of naar Europa. Daar hadden ze het altijd over als er een vakantie in de buurt kwam.’ Oma vult aan: ‘Nog nooit hadden ze het over Egypte gehad, en opeens zeiden ze dat ze goedkoop naar Egypte konden en ze hadden al geboekt.’ ‘Vreemd.’ Mesuka kijkt verward. Opa gaat verder: ‘Voor de rest weten we niks, ze zijn nooit gevonden. Ze hebben nooit van hun laten horen.’ ‘Maar waarom hebben jullie nooit iets gezegd over papa en mama?’ ‘We wilden niet dat je zorgen ging maken, je moest gewoon normaal opgevoed worden. Zonder zorgen.’ ‘Zonder zorgen? Ik heb me altijd afgevraagd waar papa en mama zijn. Nooit heb ik normaal antwoord gekregen.’ Mesuka kreeg tranen in haar ogen. ‘Maar Mesuka het was nooit de bedoeling geweest om je dit achter te houden. Je moest gewoon oud genoeg zijn om dit te weten.’ ‘Ik ben nu oud genoeg ervoor? U had het ook een paar jaar geleden kunnen vertellen.’ Mesuka kijkt haar oma boos aan. ‘Mesuka, wordt niet kwaad op Oma en mij, wij dachten dat dit het beste voor jou was.’ Toen was het stil.
Mesuka kijkt naar de grond. Minutenlang is het stil. Alleen de klok maakt geluid. Tiktak tiktak. Mesuka tikt met een theelepeltje tegen het kopje. Opa pakt nog een koekje en Oma wacht totdat iemand iets zegt. Opeens stopt Mesuka met tikken. ‘Wat is er op zolder te vinden?’ Opa kijkt op. ‘Dat heb je gister gezien, gewoon een kast met laden. Zo bijzonder is het niet.’ ‘En wat zit er in dat doosje?’ Opa staat op en loopt naar de deur. ‘Als je het wil weten, moet je meekomen.’ Mesuka twijfels geen seconde en loopt met Opa mee naar zolder. Als ze samen op zolder staan, doet Opa het licht aan. Opnieuw kijkt Mesuka haar ogen uit. ‘Het lijkt echt alsof ik in het verleden terecht ben gekomen!’ ‘Dat zou best kunnen, want het staat al 10 jaar hetzelfde.’ Opa loopt naar de kast en pakt het doosje. Als hij het doosje opendoet ziet ze kaarten erin liggen. ‘Opa, wat zijn dit voor kaarten?’ ‘Dat zijn Duel Monster kaarten, een eeuwenoud kaartspel als ik het goed heb.’ ‘Kaartspel?’ Mesuka kijkt met een heel verbaasd gezicht naar Opa. “de kaarten heb je in handen” ‘De e-mail!’ zegt Mesuka hardop. ‘E-mail?’ Opa snapt er niks van. ‘Ja, eeeh… niks, ik was wat vergeten.’ Mesuka voelt zich meteen schuldig dat ze tegen haar opa liegt. ‘Hoe gaat dit kaartspel?’ ‘Dat weet ik niet, ik heb deze kaarten gevonden in het huis van je vader en moeder, toen we het huis moesten leeghalen.’ ‘Bij papa en mama? Ik wil er meer van weten, weet u waar ik informatie kan halen?' ‘Nee, dat weet ik niet. Sorry.’ ‘Mag ik deze kaarten meenemen?’ ‘Ja, dat mag. Doe er wel voorzichtig mee.’ Mesuka pakt het doosje uit de handen van haar opa en doet dit dicht. Meteen loopt ze naar beneden en doet ze haar jas aan. Nog snel loopt ze de woonkamer in en pakt ze haar tas en stopt ze het doosje erin. Vluchtig zeg ze gedag tegen haar oma. ‘Mesuka waar ga je zo snel heen?’ Mesuka doet de voordeur open. ‘Dag Opa!’ roept Mesuka nog hard. ‘Dag Mesuka, doe je rustig aan?’ ‘Ja!’ En de deur gaat hard dicht.
|
|
|
Mesuka
Mar 31, 2004 5:16:16 GMT -5
Post by Francisca on Mar 31, 2004 5:16:16 GMT -5
‘Now I want to know you!!’
Mesuka rent heel snel naar haar huis. Als ze binnenkomt ziet ze Ken zitten aan de keukentafel. ‘Is dat je nieuwe hangplek geworden?’ Ken kijkt op en begint te glimlachen. ‘Hoe was het bij je opa en oma?’ ‘Ze hebben me veel antwoorden gegeven.’ ‘En ben je daar blij om?’ ‘Jazeker, maar nu heb ik je hulp nodig.’ Mesuka laat haar tas op de grond vallen. ‘Ik ben beschikbaar voor je.’ ‘Het gaat om dit…’ Mesuka pakt het doosje uit haar tas en doet het open. ‘Deze kaarten zijn onderdeel van een bepaald spel. Duel Monsters, ken je dat?’ Ken begint heel vrolijk te kijken. ‘Duel Monsters? Dat ken ik heel goed, de regels niet echt… Maar wel dat het erg bekend is!’
‘Dan wil ik graag weten waar ik meer informatie kan halen over de regels.’ ‘Nou, er is een speciale winkel waar je kaarten kan kopen, ik denk ook dat je daar informatie over vinden.’ ‘Waar is het te vinden dan?’ ‘Hmmm, ik weet het wel. Maar ik denk dat je het beste morgen ernaartoe kan. Het is niet zo vroeg meer.’ ‘Jammer. Nou, Ken… wil je het niet verder vertellen aan de rest? Ik wil dit graag nog voor mijzelf hebben, okee?’ ‘Ja, maar waarmee heeft die kaarten te maken met het gesprek tussen jou en je opa en oma?’ ‘Daar wil ik nu niet op ingaan.’ Mesuka pakt het doosje en haar tas en loopt naar haar kamer.
Eenmaal in haar kamer aangekomen, legt ze het doosje in de bovenste la van haar bureau en zet ze muziek aan. Ze wilt meer weten van dat spel, maar morgen komt ze het te weten. De spanning komt helemaal op. Mesuka gaat zitten op haar bed en luistert naar de muziek. Ze doet haar ogen dicht en fantaseert over haar vader en moeder. Hoe zij haar terug ziet en omhelst. Mesuka voelt zich op dat moment gelukkig. Als ze weer haar ogen opendoet ziet ze hoe laat het is. ‘Het is bijna 5 uur,’ zegt ze zacht en ze loopt de kamer uit. Als ze bij de keuken is, loopt ze meteen de studiekamer binnen en start ze de computer op. Ze wilt weten of diegene op haar e-mail heeft gereageerd en misschien heeft Sora, haar nichtje ook nog gereageerd.
De computer start te langzaam op. Van ongeduld gaat Mesuka tikken met haar nagels op de tafel. Ze hoort Aiko binnenkomen, maar ze kijkt niet om. ‘Hey, Mesuka! Ik ben thuis!’ Aiko is heel vrolijk, dat is te horen hoe ze praat. ‘Ja, ik hoor het,’ zegt Mesuka zacht. ‘Wat gaan we eten?’ Mesuka haalt haar schouders op. ‘Oja, jij moet koken met Ray, is Ray al thuis?’ Mesuka haalt weer haar schouders op. Ken komt de keuken uitlopen: ‘Ik kook wel samen met Mesuka.’ ‘Owh, en weet Mesuka dat dan wel?’ Ken begint te blozen.
‘YES!!’ Ken en Aiko schrikken van Mesuka. Mesuka draait zich om. ‘Oh, sorry, was niet de bedoeling om jullie te laten schrikken.’ Mesuka laat haar lach zien. ‘Ik kreeg bijna een hartaanval van jou!’ Ken laat een glimlach zien. ‘Wat is er aan de hand?’ ‘Ik heb een e-mail gekregen.’ ‘Van wie?’ ‘Gaat je niks aan.’ Mesuka draait zich weer om en klikt ‘openen’. Het is van Sora. Mesuka kijkt teleurgesteld, ze had het liever van die onbekende ontvangen, maar toch klikt ze het aan:
‘Hey Mesuka,
Lijkt mij leuk om weer langs te komen, Ik kom om 4 uur bij Opa en Oma, Ik zie je dan!!
Groetjes,
Sora’
Mesuka klikt op ‘beantwoorden’:
‘Hey Sora, 1 mede-bewoner van mij: Ray vindt je heel aardig, ik denk dat hij je wel beter wilt leren kennen (pas maar op XD) Ik zie je vrijdag om ongeveer 4 uur!!
Groetjes,
Mesuka’
Mesuka sluit internet af en staat op. ‘Kom op! Laten we beginnen met koken, anders komt er niks meer van! Ik wil niet makkelijk gaan eten, maar lekker!!’
|
|
|
Mesuka
Mar 31, 2004 5:17:08 GMT -5
Post by Francisca on Mar 31, 2004 5:17:08 GMT -5
‘I won’t stay’
‘Eten is klaar!’ De stem van Mesuka is zo zacht dat niemand het hoorde, zelfs Ken vind dat: ‘Wat is dat nou? Ik weet zeker dat Aiko en Ray het niet gehoord hebben.’ ‘Doe jij het dan maar…’ Mesuka zet het eten op tafel. ‘Jongens, ETEN!!’ Heel even blijft het stil. ‘Je hoeft niet zo hard te gillen!’ zegt Aiko opeens, ze komt de keuken inlopen. ‘Ik had Mesuka ook al gehoord.’ Ken begint te lachen. ‘En was het gezellig? Samen koken?’ Mesuka reageert er niet op. Ken begint te blozen. ‘Het eten begint koud te worden, waar is Ray?’ Mesuka begint geïrriteerd te worden. ‘Die komt vast wel, hij was huiswerk aan het maken.’ Ken kijkt Aiko heel raar aan.
‘Huiswerk? Dat kan haast niet kloppen, want hij doet het haast nooit…’ ‘Ja, hij zei het… Toen hij zijn kamer inging toen straks…’ Ken begint hard te lachen. ‘Ray die studeert? Volgens mij hebben we een vreemdeling in ons midden. Een verkeerde persoon, laten we gaan kijken of het echt Ray is.’ Aiko en Ken beginnen samen heel hard te lachen, ze blijven maar lachen. De serieuze stem van Mesuka gaat door het gelach heen. ‘Ik denk zelf dat Ray heus wel kan studeren, alleen heeft hij er soms niet de goede motivatie ervoor.’ Dan stoppen ze beide met lachen. ‘Ik haal Ray wel, dan kunnen jullie samen lachen.’ Mesuka loopt de keuken uit en gaat richting Ray’s kamer. Als ze voor de deur van zijn kamer staat, durft ze niet te kloppen. Ze luistert naar de geluiden die er in Ray’s kamer afspeelt. Ze hoort helemaal niks. Alleen het gelach uit de keuken. Dan doet ze haar arm omhoog en als haar hand de deur raakt, begint ze te kloppen.
Ze hoort niks en wilt nog een keer kloppen. Dan gaat de deur open. Mesuka schrikt daarvan. ‘Mesuka, is het eten klaar?’ Mesuka knikt. ‘Sorry, maar ik moest even een opdracht afmaken, vind je niet erg hoop ik.’ Mesuka schudt haar hoofd. Als Mesuka wilt omdraaien, pakt Ray haar rechterarm. ‘1 vraagje. Ik heb al een aantal keren die armband van je gezien en ik vind hem erg mooi. Hoe kom je eraan?’ Ken wijst naar haar linkerarm, daar zit een goude armband met een oog in het midden. Mesuka maakt zich los van Ray en kijkt naar haar armband. ‘Deze?’ Ray knikt. ‘Die heb ik gekregen toen ik nog jong was, volgens mij toen ik jarig was.’ ‘Van je opa en oma?’ Mesuka knikt. ‘Ja, dat weet ik nog wel, maar wanneer precies weet ik niet meer. Maar eh, het eten is bijna koud, als je nog iets warms wilt eten, loop dan meteen mee!’ Mesuka draait zich om en loopt richting de keuken. Ray loopt meteen achter Mesuka aan. Als Mesuka de keuken inloopt, heeft Aiko meteen wat te vragen. ‘Zo dat duurde lang, wat heb je gedaan met hem?’ Mesuka reageert niet en pakt een glas en vult dit met water. Ray loopt de keuken in en gaat meteen zitten. ‘Ga maar alvast opscheppen. Het eten zal vast al koud zijn…’ Mesuka ziet dat Ray meteen gaat opscheppen en Mesuka gaat zitten.
Als het eten op is, staat Mesuka op en gaat ze meteen naar de studiekamer. Ze start internet op. Nog steeds heeft ze geen e-mail ontvangen van de onbekende. ‘Waarom zit je nu zoveel achter de computer?’ De stem was van Ken, hij staat achter Mesuka te kijken wat ze aan het doen was. ‘Ik kijk eventjes of ik een e-mail heb ontvangen. ‘Van wie verwacht je een e-mail dan?’ ‘Van mijn nichtje…’ ‘Komt ze vrijdag?’ ‘Hoe weet jij dat…?’ ‘Ik hoor wel eens wat van Ray, hij vindt het hartstikke leuk als ze zou komen.’ ‘Is ‘ie verliefd op haar ofzo?’ ‘Misschien, met Ray weet je het nooit!’ ‘Nou, ze komt vrijdag. Ik weet niet hoe laat we er zijn, maar wees op tijd thuis, zou ik zeggen.’ Mesuka laat een glimlach zien. ‘Waarom laat jij die lach niet vaker zien?’ Mesuka staat op. ‘Mesuka, volgens mij is er vanmiddag wat verteld, waardoor jij je goed, maar ook verdrietig voelt.’ Mesuka staat met haar rug tegen Ken. ‘Misschien vertel ik het je later, maar nu heb ik er even geen zin in.’ ‘Hoezo? Waarom ontwijk je de kans om het te vertellen?’ ‘Ik ga eerst ontdekken hoe ik Duel Monsters moet gaan spelen. Ik heb nu geen zin om met je te praten!’ Mesuka loopt de studiekamer uit.
|
|
|
Mesuka
Mar 31, 2004 5:17:37 GMT -5
Post by Francisca on Mar 31, 2004 5:17:37 GMT -5
‘I’m happy, you must be happy too!’
Mesuka kijkt niet meer om, als ze de hal inloopt. Er verschijnt een traan op haar wang. Mesuka rent dan haar kamer in en doet haar deur op slot. Ze veegt haar traan weg en zet de radio aan. Ken loopt de keuken in. ‘Wat is er gebeurd?’ ‘Helemaal niks, Aiko. Ik vroeg alleen waarom ze nu meer achter de computer zit.’ ‘En toen liep ze hard weg?’ Aiko staat op en gaat de tafel afruimen. ‘Ik weet niet, maar er zit haar iets dwars. Ze wilt het mij niet vertellen.’ ‘Ik kan horen dat ze nog wel haarzelf is, gezien de muziek dat ze hard heb opstaan.’
‘Ze kan zich ook voordoen alsof het goed met haar gaat, maar dat het juist binnenin haar niet zo is.’ ‘Owh, Ken… hoe weet je dat allemaal zo goed?’ ‘Nou, ik denk dat het een beetje mensenkennis is. Ik lees wel eens boeken…’ ‘Aha, Ken leest boeken! Je vertelt mij niks nieuws, hoor!’ ‘Was het je al opgevallen dat ze een unieke armband draagt?’ ‘Wilde je ook meepraten, Ray?’ vraagt Aiko. Ray haalt zijn schouders op. ‘Je bedoelt die gouden armband met een oog in het midden?’ ‘Ja, dat bedoel ik. Het is een apart ding, ik heb hem nog nooit eerder gezien.’ ‘Het is zeker apart, maar dat oog doet mij ergens aan denken, ik herken het namelijk ergens van, maar weet even niet meer waarvan.’ ‘Hou maar op, je kunt beter je hersenen niet gebruiken. Wie weet dat er rare dingen uit je mond komt.’ Aiko begint heel hard te lachen, ze meende het niet. ‘Ik bedoel, dan ga je weer vaag doen, haha!!’
Ken gaat zitten. ‘Okee, ik hou al op. Ik ga mijn woorden niet gebruiken aan mensen die het toch niet begrijpen.’ Ken laat een gemene glimlach zien. Aiko stopt meteen met lachen. ‘Wat? Bedoel je dat ik dom ben?’ Aiko begint meteen serieus te kijken. Ken zwijgt. ‘Je snapt zijn woorden niet, bedoelt hij natuurlijk. Daarom dat hij nu niks zegt.’ ‘En dat verzin je eventjes met je kleine hersentjes?’ Aiko staat boos op en pakt haar glas water en neemt dit meteen mee naar de studiekamer. Daar zet ze de tv aan.
‘Volgens mij is ze een beetje kribbig.’ ‘Zal allemaal best, ze is gewoon te snel op haar teentjes getrapt. Ik ga naar mijn kamer toe.’ Ken staat op en loopt weg. Ray blijft achter in keuken. Hij staat op en ruimt de tafel verder af. Aiko zet de tv heel hard aan als ze een liedje hoort, die ze leuk vind. Aiko zingt heel hard mee. Als Ken langs de kamer van Mesuka loopt twijfelt hij of hij moet aankloppen of door moet lopen. Hij doet zijn hand omhoog en wilt kloppen, maar stopt zichzelf en schudt zijn hoofd. ‘Dat heeft toch geen zin,’ zegt Ken zacht tegen zichzelf en loopt door. Als Ken in zijn kamer staat, slaat hij zichzelf op zijn hoofd en loopt terug naar Mesuka’s kamer. Dit keer klopt hij wel aan, maar hoort niks. Opnieuw klopt hij aan, maar dan harder. Dan hoort hij gerommel aan de andere kant van de deur.
Mesuka doet de deur open met een lach. ‘Hey Ken, ik had je hier niet verwacht. Kan ik je ergens mee helpen?’ ‘Ja, met een antwoord.’ Mesuka laat haar hoofd naar links gaan en trekt haar rechter wenkbrauw op. ‘Wat voor antwoord wil je, want ik weet de vraag niet.’ ‘Ga nou niet bijdehand doen, ik wil een antwoord van jou. Nu meteen!’ ‘Als jij zo gaat doen, wil ik niet met je praten.’ Mesuka probeert de deur dicht te doen, maar Ken zet zijn voet tussen de deur. ‘Mesuka, ik ben nu erg serieus. Jij voelt je je nu niet goed en ik wil weten wat er aan de hand is!’ Mesuka duwt haar lichaam tegen de deur aan. ‘Ik voel mij goed, ik wil niet gestoord worden, want ik ben aan het leren.’ Ken voelt druk komen op zijn voet en haalt zijn voet meteen weg als hij pijn voelt. De deur klapt dicht. ‘Stoor me niet, Ken. Ik zie je morgen weer.’ Dan is het stil…
Alleen de muziek overstemt de stilte. Ken staat nog steeds voor Mesuka’s kamer. Hij weet niet wat hij moet doen…
|
|
|
Mesuka
Mar 31, 2004 5:18:07 GMT -5
Post by Francisca on Mar 31, 2004 5:18:07 GMT -5
‘Let it be friends…’
Ken zit in zijn kamer op zijn bed. Hij laat zijn hoofd vallen op zijn kussen en doet zijn handen achter zijn hoofd. ‘Wat moet ik met haar aan?’ zegt hij zacht. ‘Wat moet je met wie aan?’ Ken schrikt op, het is Ray die in de deuropening staat. ‘Ik had beter de deur dicht moeten doen.’ ‘Misschien… maar nu wil ik wel antwoord.’ ‘Het is Mesuka. Ze verandert zoveel van karakter.’ ‘Ach, ik heb er niet zoveel last van.’ ‘Er zit iets haar dwars, ik weet alleen niet wat.’ ‘Heb je het haar gevraagd dan?’ ‘Ze wilt het me niet vertellen. Ik denk dat het met haar gesprek met haar opa en oma te maken heeft.’ ‘Je denkt teveel na, Ken. Als jij wilt dat ze tegen je praat, dan moet je haar motiveren om te praten.’ ‘Waar haal jij die woorden vandaan? Zeker net in je woordenboek gevonden? Je hebt gelijk, maar zo makkelijk is dat niet.’ ‘Okee, ik hoor wel of het je gelukt is.’
‘Wat ga jij doen?’ ‘Nou, ik ga even kijken of ik nog wat huiswerk kan maken.’ ‘Succes!’ ‘Ja, dankje. Dat heb ik wel nodig…’ Ray laat een lach zien en loopt weg. Ken staat op en pakt zijn agenda. ‘Hmm, geen huiswerk.’ Ken ademt diep in en uit en loopt zijn kamer uit. Opnieuw staat hij voor de kamer van Mesuka. Hij klopt deze keer hard aan. ‘Laat me met rust!’ Opnieuw klopt Ken aan. De deur gaat open. ‘Ik zei toch…’ ‘Hallo Mesuka. Ik wil met je praten.’ ‘Ik wil niet met je praten!’ ‘Ik wil gewoon even contact met je.’ ‘Waarom?’ ‘Nou, ik wil vrienden met je worden.’ ‘Vrienden?’ Ken knikt. ‘Was dat niet duidelijk dan?’ ‘Ik dacht dat je gewoon… Nou… Ach, kom maar binnen.’
Mesuka doet de deur helemaal open. ‘Ga maar op het bed zitten. Ik ga wel hier op de stoel zitten.’ Als Mesuka zit op de bureaustoel, zucht ze. ‘Nou, wat wil je weten?’ ‘Rustig, ik ben geen vijand! Wat zit je dwars?’ ‘Daar wil ik het niet over hebben, want er zit me niks dwars!’ ‘Je hoeft niet zo van je af te bijten, hoor!’ ‘Sorry.’ Mesuka kijkt naar de grond. ‘Dat hoeft niet. Ik wil weten waarom je het juist niet wilt vertellen.’ ‘Nou, omdat ik daar geen zin in heb.’ ‘Om het te vertellen aan mensen die niet geïnteresseerd in je zijn?’ ‘Dat is niemand, dus ik hoef dat niet eens te proberen.’ ‘Ik ben juist wel geïnteresseerd in je. Waarom wil je het niet aan mij vertellen?’ ‘Ik weet niet, zou het zin hebben?’ ‘Ik denk juist van wel. Dan is er nog iemand die van je gevoelens afweet.’ ‘Mijn gevoelens?’
‘Ja, je hebt toch gevoelens?’ ‘Ja, ik denk van wel. Jij?’ ‘Natuurlijk heb ik gevoelens. Wat een rare vraag.’ ‘Ik huil wel eens.’ ‘Waarom dan?’ ‘Als ik… aan iets moet denken.’ ‘Waar denk je dan aan?’ ‘Gewoon, aan trieste dingen of aan leuke dingen, die ik mis.’ ‘Wat mis je dan?’ ‘Mijn vader en moeder.’ ‘Omdat je ze niet ziet, doordeweeks?’ ‘Nou, ik heb ze 10 jaar niet meer gezien.’ ‘Owh, dat wist ik niet. Sorry.’ ‘Dat kan je ook niet weten. Ze gingen op vakantie naar Egypte, maar kwamen nooit meer terug.’ ‘Vreselijk!’ ‘Ik weet daarom ook niet veel van ze. Volgens mijn opa en oma moeten ze nog leven en dat ze die kaartjes, die ik je hebt laten zien, gebruikten voor een spel.’ ‘Duel Monsters.’ ‘Ja, morgen ga ik dan uitzoeken hoe ik het beste dat spel kan spelen.’ ‘Misschien ken ik daarvan je armband van.’ Mesuka kijkt verbaasd naar haar armband. ‘Hoezo?’ ‘Die oog, die lijkt mij Egyptisch.’ ‘Egyptisch, zeg je? Nu je het zegt, dat kan best. Ik heb hem volgens mij op mijn 16e verjaardag van mijn opa en oma gekregen, alleen weet ik dat niet zeker.’
‘Ik vind hem heel mooi.’ ‘Dankjewel, het is ook een mooi ding. Daarom doe ik hem nooit af.’ Mesuka begint aan haar armband te friemelen. ‘Wil je morgen met mij meegaan naar die winkel?’ ‘Graag zelfs!’ ‘Okee, dat is dan afgesproken.’ Mesuka laat een lach zien. ‘Waarom lach je niet zoveel?’ ‘Omdat ik daar niet altijd zin in heb.’ ‘Je moet gewoon lachen, dat staat gewoon leuk bij je!’ Mesuka begint te blozen. ‘Hou maar op.’ ‘Okee, maar ik meen het. Onthou dat!’ ‘Is goed, ik onthou dat wel.’ ‘Vrienden?’ Mesuka fronst. ‘Nu al?’ ‘Ja, zie het als een beginnende vriendschap.’ ‘Okee, is goed.’ Mesuka geeft Ken een hand. ‘Afgesproken. Wij gaan met z’n tweeen naar die winkel en beginnen een vriendschap.’ ‘Hoe laat is het?’ ‘Nog niet zo laat, misschien is er wel wat leuks op tv.’ Mesuka loopt naar de deur. ‘Kom je mee, Ken?’ Ken knikt en staat op. ‘Graag.’
Als ze in de studiekamer zijn, zien ze Aiko verveeld naar de tv kijken. ‘Is er niks op tv?’ Aiko zucht. ‘Nee, ik ga naar mijn kamer toe. Ik moet nog huiswerk maken.’ Aiko staat op en geeft de afstandsbediening aan Mesuka. ‘Veel plezier met z’n tweetjes.’ Mesuka schudt haar hoofd en gaat op de bank zitten. ‘Wat denk ze allemaal wel?’ ‘Nou, om eerlijk te zijn…’ ‘Ik ben niet gek hoor, Ken. Ik weet heus wel dat je mij leuk vindt.’ Ken kijkt Mesuka verbaast aan. Mesuka kijkt naar Ken. ‘Zoals ik al zei: ik ben niet gek. Maar ik denk dat we het nu bij vrienden moeten houden.’ Ken knikt. ‘Ik wil je eerst leren kennen.’ ‘Dat komt nog wel.’
|
|
|
Mesuka
Mar 31, 2004 5:18:36 GMT -5
Post by Francisca on Mar 31, 2004 5:18:36 GMT -5
‘It’s time to… what?’
‘Mesuka? Ga je op zoek naar je vader en je moeder?’ ‘Ja, dat ga ik zeker doen. Ik wil eerst weten wat er is gebeurd.’ ‘Ga je dan naar Egypte?’ ‘Nee, ik heb een vaag vermoeden dat die kaartjes er iets te maken heeft. En die e-mail.’ ‘E-mail?’ ‘Ja, iets met kleine godin enzo. Daarin stond in dat ik de verdwijning kan omkeren en de kaarten in handen heb.’ ‘Oja? Denk je niet dat het een misselijke grap is van iemand?’ ‘Nee, ik denk van niet. Ik heb een e-mail teruggestuurd, maar nog niets ontvangen.’ ‘Owh, dat was die e-mail waar je op zat te wachten?’ ‘Ja, ik wilde nog niet iets erover zeggen.’ ‘Mag ik het straks lezen?’ ‘Is goed, mag ook nu. Er is toch niks op tv.’ Mesuka loopt naar de computer en start internet op.
Na een aantal geklik en getik draait Mesuka om. ‘Hier!’ Ken staat op en laat zijn ogen over de woorden vallen. ‘Mesuka, kleine godin, geef niet op, al zijn ze niet bij je, de verdwijning kan omgekeerd worden, de kaarten heb je in handen’ ‘Ja, toen ik het las was ik bij mijn opa en oma.’ ‘Wat heb je geantwoord?’ ‘Dit.’ Mesuka wijst het aan en leest voor: ‘Aan wie dit schreef: ik wil graag meer weten over mijn verleden, ik weet niet wat ik moet omkeren, want wie is er verdwenen? Welke kaarten heb ik en waarom wordt ik kleine godin genoemd? Graag zo snel mogelijk antwoord.’ ‘Denk je dat je antwoord krijg?’ ‘Weet ik niet.’ Mesuka en Ken kijken elkaar aan. De stilte valt. Hun hoofden komen dichter bij elkaar, totdat Mesuka opeens haar hoofd draait richting de computer. ‘Kijk, ik heb een nieuwe e-mail!’ ‘Jaah, ik zie het.’ zegt hij teleurgesteld.
‘Mesuka, kleine godin, jouw ouders zijn verdwenen, tot jouw verdriet, Duel Monsters bezit de kaarten, Als je het bezit, Dan ben je de godin te rijk.’
‘Godin te rijk?’ ‘Ja, dat is raar. Dat is toch ‘de koning te rijk’?’ Ken knikt. ‘Daar heb je helemaal gelijk in.’ ‘Kan ik het nu nog serieus nemen?’ ‘Ik weet niet, het lijkt mij allemaal toevallig. Je hebt de kaarten net pas en deze persoon begint over Duel Monsters. En dat ‘kleine godin’ staat mij niet aan. Het lijkt op een soort van verlekkering.’ ‘En diegene begint over mijn ouders. Zelfs over de verdwijning voordat ik wist dat mijn ouders zijn verdwenen.’ ‘Ja, het kan ook iemand zijn die je kent.’ ‘Wie dan? Mijn opa en oma? Ze kunnen niet eens met de computers om, zover ik weet dan.’ ‘Weet iemand anders van de verdwijning van je vader en moeder af?’ ‘Niet dat ik weet, dat moet ik aan mijn opa en oma vragen.’
‘Als je dat wilt, hoor. Het hoeft niet. Maar misschien komt er dan antwoorden. Misschien kom je dan achter wie dit je gemaild heeft.’ ‘Zou het niet iemand zijn uit Egypte? Of die graag Duel Monsters speelt…’ ‘En die graag tegen je wilt spelen en dit even verzint?’ ‘Ik weet het niet, ik ben een beetje verward erdoor geraakt.’ ‘Dat geloof ik best, misschien is het beter dat we er niet over hebben. Morgen praten we er wel over. Hoe laat moet je morgen naar school?’ ’10 uur, hoezo?’ ‘Dan zorg ik ervoor dat we allemaal lekker gaan ontbijten.’ ‘Hoezo allemaal?’ ‘Nou, Aiko en Ray hoeven ook laat naar school te gaan. Ik kijk wel of er wat te eten is voor morgen, anders koop ik het wel.’ ‘Jij bent gek, waarom doe je zoveel moeite?’ ‘Ik vind dat er een leuke sfeer hoort te zijn in huis, dan ben ik er ook graag!’ Ken loopt de keuken in en rommelt in de kasten. ‘Nee, niks bijzonders. Ik ga het wel kopen.’ ‘Is goed, ik ga naar bed toe. Vind je niet erg hoop ik.’ ‘Nee hoor, slaap lekker!’ ‘Hetzelfde!’ Mesuka staat op en loopt de studiekamer uit, haar kamer in. Daar kleedt ze zich om en gaat ze haar bed in. Haar ogen vallen meteen dicht…
|
|
|
Mesuka
Mar 31, 2004 5:27:12 GMT -5
Post by Francisca on Mar 31, 2004 5:27:12 GMT -5
‘Schooltalk’
Mesuka wordt wakker van het geklop op de deur. Ze wrijft in haar ogen en kijkt naar de klok. ‘Ja…’ zegt Mesuka half slapend. De deur gaat een stukje open. ‘Mesuka, ik ben het Ken.’ Ken laat zijn hoofd zien. ‘Hey, Ken. Is het al tijd?’ ‘Ja, ik heb eten gehaald en dat is bijna klaar.’ Mesuka’s ogen zijn nog niet helemaal open. ‘Ik zie dat je nog niet helemaal wakker bent. Sorry dat ik je wakker heb gemaakt.’ ‘Maakt niet uit, joh! Ik moet toch een keer naar school!’ Mesuka gaat rechtop in haar bed zitten. ‘Ik zie je zometeen wel. Ik ben over 5 minuten klaar.’ ‘Okee, dan ga ik eerst douchen.’ Dan gaat de deur dicht.
Als Mesuka gedoucht heeft en haar kleren heeft aangedaan, loopt ze op haar slofjes naar de keuken. Ray zit aan de keukentafel. ‘Hallo Mesuka. Lekker geslapen?’ ‘Ja hoor, en jij? Heb je goed gestudeerd?’ ‘Mwah, valt wel mee. Ik heb gestudeerd, maar of het echt goed is…’ Dan komt Aiko binnen. ‘Nou, ik ben blij dat ik wakker ben.’ ‘Hoezo?’ vraagt Ray. ‘Nou, ik vond het niet meer zo leuk in mijn bed, het duurde veel te lang. Ik heb amper geslapen.’ ‘Hoezo dan?’ ‘Nou, ik heb een hele belangrijke toets vanmiddag. En die is wel erg belangrijk, wil ik een goede cijfer voor wiskunde hebben. Ik ben er helemaal niet goed in!’ ‘Heb je wel goed geleerd dan?’ vraagt Mesuka. ‘Ja, dat heb ik zo goed mogelijk gedaan. Maar sommige sommen snap ik nog niet echt, dus ik vraag het wel aan Lina. Die weet echt heel veel.’ ‘Dat is dan wel aardig van haar.’ ‘Ja, maar eeh… ik heb honger, mag ik alvast beginnen?’ ‘Nee, wacht op Ken.’ zegt Ray. ‘Ja, waar is hij eigenlijk?’ vraagt Mesuka. ‘Ik weet niet, hij zei dat hij nog iets moest doen. Hij belde eerst en daarna liep hij niet hiernaartoe.’ Dan komt Ken de keuken inlopen. ‘Hier ben ik dan. Ik moest even een klasgenoot van mij bellen, over mijn lessen van vandaag.’ ‘En daarna pakte je zeker je tas in?’ Ken knikt. ‘Ja, Ray… dat doen meerdere mensen.’ Ken laat een glimlach zien. ‘Maar laten we beginnen. Thee staat klaar en ik heb wat bagels gekocht. En de normale dingen.’ ‘Nou, het ziet er lekker uit.’ ‘Laten we dan aanvallen, Mesuka!’ zegt Aiko.
Na het ontbijt vertrok Aiko en Ray meteen naar school. Ken en Mesuka bleven samen in de keuken achter. ‘Nou, zullen we dan afruimen?’ vraagt Ken. Mesuka knikt. ‘Hoe laat moet jij op school zijn?’ ‘Nou, ik moet pas heel laat op school zijn. Er is een opdracht die ik moet uitvoeren met een groepje uit mijn klas. En die is pas om 12 uur. Ik ga half 11 dan met de bus weg.’ ‘Hoe laat ben je uit dan?’ ‘Nou, om half 2, hoop ik. Jij?’ ‘Hopelijk ben ik 3 uur hier. Het kan nogal uitlopen met mijn laatste les.’ ‘Ja, ik weet het. Maar ja, morgen begin ik om 10 uur en ben ik klaar om 5 uur.’ ‘Dat is een lange dag! Bij mij ben ik soms om half 4 uit, niet later.’ ‘Hmmm, je hebt dan echt mazzel. Ik hoorde van Ray dat het wel eens voorkomt, net zoals gister, dat hij half 6 pas echt vrij is van school.’ ‘Wat voor lessen heeft hij dan wel?’ ‘Ja, dat verschilt. Soms moet hij bedrijven bezoeken met zijn school.’
‘En ik maar denken dat hij de hele dag verveelt in de schoolbanken zit!’ Mesuka glimlacht. ‘Ja, dat moet ik juist wel. Jij mag nog achter computers plaatsnemen.’ ‘Nou, deze periode valt het behoorlijk tegen. Nu ik meer lessen economie heb.’ Mesuka kijkt naar de klok die aan de muur hangt. Het is bijna tijd om weg te gaan. ‘Ik moet zo naar school. Ik moet mijn tas nog inpakken!’ Mesuka rent naar haar kamer en stopt er een aantal boeken en pennen in. Ze trekt haar schoenen aan en maakt snel haar veters vast. Dan loopt ze de kamer uit en doet ze de deur dicht. Als ze de keuken inloopt zit Ken af te wassen. ‘Ach, sorry. Zou ik je nog meehelpen met afdrogen?’ ‘Nee, dat hoeft niet. Ga jij nou maar de bus halen! Ik zie je hier om 3 uur weer!’ ‘Okee, dat is goed.’ Mesuka loopt naar Ken toe en doet iets wat haarzelf erg verbaast: ze geeft Ken een kus op zijn wang. ‘Dankjewel!’ zegt Mesuka zacht. Ken kijkt dan recht in haar ogen. Mesuka draait zich om, loopt de hal in. Daarna rent Mesuka de deur uit. Ken blijft blozend achter in de keuken…
|
|
|
Mesuka
Mar 31, 2004 5:27:37 GMT -5
Post by Francisca on Mar 31, 2004 5:27:37 GMT -5
‘First meeting’
Als Mesuka eindelijk de bus heeft gehaald, schudt ze haar hoofd. Helemaal in gedachten van wat ze deed, geniet ze nog van hoe Ken haar aankeek. “Dat ik dat durfde bij Ken!” denkt ze. Dan wordt Mesuka aangetikt door een blonde jongen. ‘Kan ik hier plaatsnemen?’ Mesuka kijkt op en knikt. ’ De jongen kijkt elke keer naar de linkerarm van Mesuka. Mesuka vindt dat niet leuk, maar durft niks te zeggen. Na 3 haltes stapt de jongen weer uit. Geïrriteerd pakt Mesuka een agenda en gaat daarin bladeren. ‘Hmmm, ik heb de goede boeken meegepakt.’ zegt Mesuka zacht.
Als de bus bij de volgende halte is, stapt Mesuka de bus uit. Dan kijkt ze naar de lucht. De zon is verscholen achter de wolken. Dan krijgt Mesuka inspiratie voor een gedicht. Als Mesuka de school inloopt ziet ze een aantal klasgenoten lopen. Opeens komt er iemand op Mesuka af. ‘Hallo Mesuka, hoe gaat het met je?’ Het is een jongen met kort bruin haar. ‘Waarom interesseert je je dat?’ ‘Nou, ja…’ ‘Heb je geen huiswerk gemaakt ofzo?’ Mesuka loopt naar haar kluisje en doet dit open. ‘Nou, eigenlijk… jij bent 1 van de weinige meiden die ICT doen. Ik wilde meer van je weten dan je naam.’
Mesuka geeft hem een hand: ‘Hallo, ik ben Mesuka, en wie ben jij?’ ‘Nou, ik ben Tsubasa.’ Mesuka schrok, dat is precies dezelfde naam als haar vader. ‘Prettig kennis te maken met je Mesuka.’ ‘Hetzelfde.’ Mesuka doet haar jas erin en doet haar kluisdeurtje dicht. ‘Welke les hebben we zometeen?’ ‘Engels.’ ‘Alweer?’ ‘Ja, we krijgen 3 uur Engels per week. Wees blij dat het niet 3 uur achter elkaar is!’ ‘Daar heb je gelijk in! Mag ik met je meelopen?’ Mesuka kijkt naar beneden. ‘Ja, dat mag wel.’
‘Dankjewel. Wat vind jij wel leuk om te doen in je vrije tijd?’ ‘Dan zit ik achter de computer of ben ik huiswerk aan het maken met muziek op de achtergrond.’ ‘Verder niks?’ ‘Ach, dat wel. Ik kijk anders tv, schrijf gedichten of ik ga op familiebezoek.’ ‘Schrijf je gedichten?’ Mesuka knikt verlegen. ‘Cool! Mag ik een gedicht van je zien?’ ‘Ik weet niet of je ze wel leuk vindt.’ ‘Nou, ik denk dat ik ze wel leuk vind. Want ik vind het altijd wel leuk om gedichten en zelfverzonnen verhalen te lezen.’ ‘Maak jij dan ook gedichten?’ ‘Nee, ik schrijf verhalen, tenminste dat probeer ik. Het lukt me vaak niet eens, omdat ik geen inspiratie heb.’
‘Hoe komt dat denk je?’ ‘Nou, ik heb gewoon geen fantasie op dit moment, alsof mijn hersenen geblokkeerd is.’ ‘Heb je last van stress, dan?’ ‘Wie niet? Ik weet zeker dat ons best veel huiswerk wordt gegeven, zodat je eigenlijk amper een privé-leven hebt.’ ‘Nou, ik ken een huisgenoot die gister om half 6 pas vrij was van school.’ ‘Dus jij woont op kamers?’ Mesuka knikt. ‘Samen met 2 jongens en 1 meisje wonen we in een oud huis, waar het best wel gezellig is.’ ‘Leuk, ik woon nog thuis. Er was geen kamers vrij, toen ik op zoek was. Is er nog plek bij jullie?’ ‘Nee, 4 personen is het maximum.’ ‘Jammer, maar thuis heb ik het ook nog goed.’ ‘Houden zo! Thuis wonen heeft ook nog zijn voordelen!’ ‘Dat klopt. Ik kan nog behoorlijk gezond eten.’ ‘Nou, wij proberen ook heel gezond te eten. Anders heb ik niet zo’n hoog weerstand en word ik eerder ziek.’
Tsubasa kijkt Mesuka verward aan. ‘Oja? Dat wist ik niet? Ik leer nog wat van jou!’ Dan staan ze voor het lokaal. ‘Dames mag eerst.’ Mesuka laat een glimlach zien en loopt naar binnen. ‘Mesuka? Mag ik naast je zitten? Ik ben mijn boeken vergeten.’ Mesuka knikt verlegen en gaat zitten. Dan komt de lerares binnenlopen. ‘Goedemorgen. Vandaag wordt er voorgelezen uit een Engelstalig boek die ik heb meegenomen. Nadat jullie allemaal een stukje hebben voorgelezen, gaan jullie zelf een Engelstalig verhaal schrijven, dat mag minimaal 1 A4 lang zijn. Maar eerst begint Julie met lezen.’ Tsubasa zucht. ‘Waar moet ik het over hebben? Over school?’
‘Misschien over een meisje of jongen die het vreselijk heeft op school. En dan verzin je het een beetje hoe zij het weer leuk krijgt op school. Ik zeg maar wat.’ Tsubasa kijkt Mesuka vrolijk aan. ‘Dankjewel, jij geeft mij goede inspiratie!’ Mesuka laat een glimlach zien en kijkt naar haar schriftje. Die doet ze open en ze pakt een pen. Haar inspiratie komt weer naar boven en ze begint te schrijven. De woorden vloeien uit haar vingers, zonder dat ze nadenkt:
‘Als de zon op mijn lichaam schijnt, dan voel ik de warmte. In de zomer krijg ik het warm, in het water koel je af. Als de wolken de zon omhelst, dan krijg ik het kou, het lijkt het alsof de zon het warm krijgt. Maar als het regent koel ik af.’
Dan kijkt Tsubasa naar wat Mesuka schrijft. Mesuka bedekt het meteen af met haar Engels boek. ‘Wat was je aan het doen?’ fluistert Tsubasa. ‘Owh, niks.’ ‘Dat geloof ik niet. Heb je een leeg papiertje?’ Mesuka knikt en pakt meteen 2 lege blaadjes en geeft dit aan Tsubasa. Tsubasa pakt een pen en begint te schrijven. ‘We kunnen het beste schrijven, dan praten. Voordat de lerares het in de gaten heeft.’ Mesuka kijkt naar het blaadje. ‘Waar wil je het over hebben dan?’ ‘Nou, over wat je net schreef.’ ‘Nou, ik schreef helemaal niks.’ ‘Het was een gedicht nietwaar?’ ‘Eigenlijk wel.’ ‘Mag ik het lezen?’ ‘Liever niet.’
Dan worden ze gestoord door de lerares. ‘Mesuka wil je het volgende stukje gaan voorlezen?’ Mesuka knikt. Een leerling geeft het boekje aan Mesuka. ‘Hier gaat het verder.’ fluistert ze. ‘Dankje.’ Dan begint Mesuka voor te lezen…
|
|